време (имн.) - го (зам.)

Низ историјата, тие не потклекнаа пред ниедно ропство, не паѓаа во депресија, а згора на тоа умееја да ги сочуваат македонските традиции, обичаи, верни беа на македонската носија, при тоа цело време го говореа македонскиот јазик!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој се спријателува со таткото на нараторот , интелектуалец со кој во тешките времиња го споделува козјото братство во интерес на козарите и козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Долго време го испитуваа, го мачеа, го биеја, но тој ништо не призна, ништо не предаде.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Потоа во Битола се вршеше распит на граѓаните. Го распрашуваа и Гоце Делчев.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Речиси никој не ја делеше нејзината пасија, поконкретно, опсесивност со точноста, бидејќи времето го сметаше за нешто што ѝ причинува најголема тегоба доколку пропуштеше некој интервал или имаше некоја важна секвенца во која таа не беше директно инволвирана.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Еднаш отишол дедо Доне да го посети, но прадедо ми не си го познал синот (мојот дедо) бидејќи кога го оставил тој бил момче, а кога по долго време го видел тој веќе станал маж.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И тука сме веќе кај ликовниот уметник Jean Tinguely како кај најзначајниот уметник на неоавангардистичката уметност, и кој во поново време го доби својот наследник во Jim Whiting (мислам на неговите објекти и инсталации на неприродни тела).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Главното време го минувам со Lazer.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Поголемиот број од луѓето што ги снимавме навистина живееја во челзи okno.mk | Margina #15-16 [1995] 117 хотелот, па затоа и поголемиот дел од времето го поминувавме таму. често вечеравме и пиевме во Ел Кихот, ресторан во приземјето и луѓето едноставно доаѓаа и си одеа во своите или туѓите соби.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Веќе бев слушнал дека тие имаат такви навики, но едноставно не можев да поверувам во таквите приказни, сè додека со свои очи не видов човек како трча низ собата и носи куп гомна и умира од смеа. (...) Тоа лето постојано снимаавме кратки секвенци што подоцна ги искористивме за Девојките од челзи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Бидејќи Херцеговецот денес се отфрла токму по истиот оној расистички клуч којшто на времето го беше довел на тронот на таа хрватска државност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Девојчињата седеа дома, а пред портите на куќите излегуваа само постарите Еврејки и во топлите летни ноќи, додека ветрецот го носи мирисот на Дунав, џагорот на бродарите и јазици допловени од далечини, пееја романси донесени речиси пред пет века од Шпанија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во тоа време го фаќав замислениот поглед на мајка ми, останат врз вредната девојка, додека Рашела работеше некоја од безбројните работи во нашето домаќинство.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Е, тоа во мое време го немаше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој дури сега забележа дека заправо за сето време го држел показалецот од левата рака токму на тоа место меѓу листовите, за да не си го загуби редот во читањето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Момчето мокреше на ѕидот, но девојката цело време го држеше под рака и не го пушташе.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Вистинската личност, во која би била олицетворена неморалноста на жената, би бил коњушар кој смрди на ѓубре и тој лик требаше да го оствари Роберт Њутн или некој сличен на него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Веќе долго време го лекуваат од беснило.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Трајко ги нарами двете пушки — неговата мартинка и маузерката, лаласките со фишеците, та уште со време го фати Смечот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Феудалниот поредок во негово време го достигнал највисокиот развој.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
За неа беше најзначајно што книгите за отоманското време го заземаат местото на книгите за јагулите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Среќата што го обзеде при откривањето на сиџилите, сето време го држеше на нозе, небаре му ја вратија младешката енергија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Беше сигурно, а тоа и времето го потврдуваше, дека го наследив и Татковиот занес кога ќе наидев на книга за која не ни претпоставував дека постои.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Привлечниот мирис на печената сланина изгледа се рашири преку оџакот над снежната долина, ги раздразни кучињата, така што Бојан по малку време го слушна нивното гребење на вратата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во зимскиот период и во раната пролет му се лутеше дека е немирно, дрдорливо, летно време го молеше да не пресушува, зашто неговата водичка ја бараат и градината, и дрвцата, и добитокот да се разладат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од мал имаше навик и мерак да спие на мев, а пак татко му сето време го учеше на плеќи, Ване, пак, се одвикна од првородениот, но не се навикна ни на приучениот начин, па заспиваше само легнат настрана и така му беше најубаво зашто не се будеше кога ги менуваше страните, па дури и кога главата ќе си ја најдеше кај нозете.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Упатените долго време го сметаа Просперо за полуавтобиографски двојник на Шекспир; двајцата се, конечно, извежбани мајстори и искусни инженери за драматични ефекти.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
О Реко што остануваш Реко што си одиш секогаш затворена во прстенот на времето го виде ли Старецот?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Продолженото жешко време го забрза зреењето на последните видови и родот го престигна семејството, чекаше да биде собран.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
По пауза, таа пак фрли поглед нагоре по реката и некое време го подзапре таму додека не си ги прелапна усните и некако го врати погледот пред себе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се разбира, пак поголемиот дел од времето го поминавме во разговор за црните луте.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Жалам за тебе, за мене, жалам за сите убави мигови изгубени, за секој чекор недопрен до себе и жалам за миговите кога зборови немав да вриснам од среќа, и само во прегратка без зборови она малку што го имав во тоа изгубено време го стегав.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Тој скокна на нозе, го отвори куферот (цело време го носеше со себе), и од него извади шише вино.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А Таша можеби се надевала дека ќе приумре на самото место, каде што копале, па ќе си олесни и на себеси и на синот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и гробот самите со време го подготвиле и тоа под нејзин надзор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А за тоа кој му е татко и како да го бара речи му дека ќе го посоветуваш дури кога ќе излезе од занданата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Однеси му ги на затвореникот оние страници од весниците каде што се ребусите” му реков, „нека ги решава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ми објасни Кожинката дека момчето е интелегентно и дека веќе подолго време го измачувало прашањето кој е татко му, му објаснив на Кожинката дека интелегенцијата на момчето не е предмет на нашето обвинение.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Овааа реконструкција беше поставена на масивна дрвена рамка, со иста форма и димензии како и постаментот врз кој делото за прв пат беше изложено во јавноста на меѓународната изложба на модерна уметност во музејот на Бруклин во 1926 година.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Лебдењето е првиот симптом на летањето.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Изложбата ја организираше Кетрин Дрејер (која во тоа време го поседуваше „Стаклото“, што претходно го купила од колекционерите Марсел и Луиз Аренсберг, Дишановите најверни мецени за време на неговиот престој во Њујорк).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Повеќето време го проведува во постела. Сепак, сите се плашат од него.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Едно време го стиснав под мене, не може ни да мрдне.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
ЛЕНА: (Извесно време го посматра гостинот.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
И покрај она што во тоа време го велеа некои завидливи души, не барав слава и немав никаква желба да привлекувам внимание.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Времето го носеше надолу каде што просторот го привлекуваше.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ние сме таа самопаленичка и поразена генерација која времето го мереше со надеж.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму во градината, кога времето го дозволуваше тоа, или пак, кога студеше, во куќата, Фридрих Рихтер нѐ учеше како точката се развива во движење и линија, како линијата се шири во површина, како површината се претвора во простор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој цело време го забележуваше мојот ужаснат поглед, и бараше начини да ме успокои: „Овде е совршено.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаете ли како е во Салпетријер во Париз? Спијат на душеци на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога часовите се одржуваа во градината, честопати ја забележувавме Сара, ќерката на доктор Ауербах, како нѐ гледа низ прозорецот од својата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Татко се враќаше од продавницата дури откако ќе паднеше мрак, а и тогаш, во тоа малку време кое го поминуваше со нас, како да беше отсутен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Петмина млади пријатели одат во Тубинген со некаква светост во срцата, како да одат на поклонение, затоа што таму, во домот на столарот Ернст Цимер, живее Фридрих Хелдерлин.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа исто прашање на сосема друго место го поставува некој друг човек, тоа исто прашање во некое друго време го поставува некој трет човек, тоа исто прашање на различни простори и низ разни времиња го поставуваат неброено многу луѓе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога имаше време го замолував да ми чита на глас на некој од јазиците кои тој ги знаеше, или да ми го раскажува она што токму тогаш го учеше, а кое ми беше подеднакво неразбирливо како да ми зборува на непознат јазик.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И не беше чудо, зашто Мише најголемиот дел од времето го поминуваше во својот или во маалските голубарници, или талкаше со погледот кон небото барајќи ѕвезди на пладне, радувајќи се на тие што ќе ги пронајде видливи само за неговото око.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
До тогаш и во турско време го немало кај нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Него го употребуваше и МНЛД и Македонската колонија во Петроград, а во наше време го прифатија и истакнати слависти.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ФЕЗЛИЕВ: (Кој сето време го слушаше расправањето на Методи отсутно, станува и трга кон кујната.) Јас ќе излезам... в кујна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Најубавото време го поминавме црно. Црно јас, а уште поцрно Антица!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не знам зошто одев во куќата под калето кога постојано ме ежавеше страв брегот еден ден да не појде надолу и да се разурнат шарките на времињата кои поминуваа по неговата жолта страна ви кажувам не знам зошто одев кога и самата куќа имаше нешто застрашувачко во густата темница што се таеше меѓу диреците оти мојот братучед можев да го најдам и кај нас зад насипот каде што неговата маќеа пасеше бела коза по бавчите и молзеше по ока полока млеко за неговата ќеркичка оти жена му марија своето убаво женско време го поминуваше во лешочкиот санаториум а пак кај нанчо можам да ви речам дека ништо не ме влечеше оти во мене тлееше голема навреда од што ме напади првата зима што ја зимував во скопје а сега својата дрвена берберница од паркот спроти градската болница ја има преселено во ќошот лево веднаш крај самиот влез и ја има сросано на два ката долу за бричење а горе за спиење со жеништата што ги турка со глава по раскрцканото скалило направено од две штици ви кажувам не доаѓав ни за него ни за братучедот кој често клечеше или лежеше во аголот врз сламарникот меѓутоа јас често се уловував како драбам по насипот крај реката очекувајќи да ги здогледам детето со разбегана коса по главата момчето со долгиот врат како фрла камчиња во реката и старецот сиот завиен во козина таму каде што се гледа душата
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
За сето тоа време го местеше предниот нишан кон онаа вршка на сртот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А по некое време го гледаа и со некои деца од градот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дуко беше единствениот човек, кого што за сето ова време го имаше покрај себе и со кого можеше да разговара за сѐ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На мајсторите им пречеше тоа негово заостанување и тие некое време го поземаа постојано подвикнувајќи кон него секакви шеги, а многу често и пцости.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Времето го минуваше во библиотеката каде ги спремаше последните испити од јунската сесија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сакам, на овој мојот, да му ги оттргнам оние црни мисли што во последно време го следат како сенка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Голем дел од своето слободно време го трошеше на имотот кој неколку години по ред го земаше под наем од Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека Рада одеше на работа, тој најголемиот дел од времето го поминуваше шетајќи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ах, колку долго време го очекува тој прекрасен миг!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Јосиф се свртува спрема него, некое време го гледа насмевнат и љубопитно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пронаоѓајќи ја интелектуалната алатка наречена а бе ај да ги сврзиме празниците, слободното време го прогласивме за наша филозофија на живот.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- „Лошото време го прават лошите луѓе“ , велеше Лазор Ночески „и нема лошо време што е подалеку од луѓето.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Потоа долго време го чекавме да се врати, да нѐ причести. Ама не се врати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега најголемиот дел од времето го минува во градот Мексико Сити.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„- Какво прашање“ рамнодушно одговори младиот Англичанец. „Мајка ми е убава, дотерана, цврста како челик. Што да ви кажам уште? Кога излегувам со неа, мислат дека сум ѝ помлад брат.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да зборуваме за нешто друго... Што правевте вчера во Скадар, кај отидовте со толкава љубопитност за да видите некакви турбини со своите очи?“ „Ништо“ рече инженерот. „Освен што фрлив поглед на некои сомнителни работи околу браната, сето друго време го минав барајќи една кула.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Милорад ПАВИЌ (1929, Белград – 2009, Белград), Србија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Народ кој во тие мрачни времиња го запалил факелот на праведноста и културата, сепак не можел да биде толку ступиден во својот секојдневен говор и мислење...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Половина од моето време го праќам делот од мојата душа таму.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Член сум на А.А.А. С. (Американско здружение за унапредување на науката), и поголемиот дел од времето го минувам читајќи научни часописи од сите страни на светот...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Татко му долго време не излегуваше од дуќанот, долго време го гледаше на ѕидот не можејќи да се раздели од него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Таа цело време го гледаше и го присилуваше да рече нешто, додека тој со мислите беше фатен некаде и нестрпливо чекаше што побргу да стаса дома, што побргу возовите да јурат, што помалку да седат по станиците.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Писмото му трепери во рацете. Го држи не знаејќи што да му прави. По извесно време го остава.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Вајс сето време го проведуваше во играње шах со персоналот на Пансионот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Почесто времето го проведуваше во дворот зад Пансионот кој беше ограден со висока жица и уреден како полигон за дресирање на кучиња по желба на нивните сопственици.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој подолго време го гледаше Камилски отколку што тој можеше него да го види, бездруго поради ослабениот вид, токму во времето на денот кога требаше да биде извршена операцијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Навистина, се работело за дијаболичен план, можеби единствен во историјата на воената деспотија во старите и нови времиња го цитираше Климент Камилски делото на Хамер Историја на Османското Царство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Наспроти масивното единство на Римската Империја, Европа во прво време го претставува Вавилон на новите нации?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, според своето верување, најден на крајниот хоризонт од својата библиотека, ја напушташе идејата која долго време го обземаше за да се препушти на нова потрага.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Времето го прави своето. Јас не го правам моето за тебе.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Но, потоа нè известија дека нашата дивизија нема да оди туку Четириесет и втората.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По извесно време го нашле моето писмо и ме извика Кузе: Зошто Милке ова писмо не си го пратила?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Срцето твое се побрзо времето го мери, ја сакам насмевката твоја, но ти знаеш дека во сонот си само моја.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Во кое време го гаснат светлото во вашите станови?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Мора да потекнува од Индискиот Океан. Во тоа време го втиснувале во стакло.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во кое време го напушти работното место ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас повеќето време го поминував на плажа, се бањав и уживав на топлото сонце, а ти не мируваше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Цело време го чувствував подбивниот и цинички поглед на злобницата врз себе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Од овие, најголема дискусија кај синдикатите, се чини со право, поради својата двосмисленост, предизвика првонаведенава законска дефиниција, којашто работното време го определува на следниов начин – тоа е „секој период (!?) во кој работникот работи и е на располагање на работодавачот, за извршување на работите и работните задачи, согласно со закон“ (чл. 1, ЗРО/окт.09). 24 2.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Елена од време на време го заслушуваше разговорот меѓу сестрите.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
III Мил по цел ден времето го поминуваше во лабораторијата; работеше експериментираше и не се обезхрабруваше: но му беше криво што никој не го разбира да го помогне, да му даде средства за да го реализира овој свој потфат; селаните и пред тоа не му обрнуваа внимание, а особено сега кога секој ден трепереа и не знаеја што ќе се случи со селото, со нивните животи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Убавото време го влечеше и Илко од одајата и почесто седи на чардакот и го вези гобленот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Понекогаш и Мил оди кај него в град, па таму времето го проведуваат во разговор.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Често и вон наставните вежби времето го проведуваше во лабораторијата проширувајќи ги дополнително знаењата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со него целото време го проведува во разговор и не можат да се изнаприкажат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Не го газеше белото платно, одвреме на време ставаше по некое дрвце во печката, и облечена така како кога одеше на работа, времето го поминуваше крај масата со неколку бели листови пред себе во обиди да напише писмо до Добра или до Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во прво време го прикажувавме само на пријателите кои доаѓаа во Фектори, а потоа Lonesome Cowboy многу брзо почна да губи шанса, па мислев дека би било добро да го замениме со Ебење. (...) Пред крајот на шеесеттите изгледаше дека Холивуд најпосле ќе ја признае нашата работа и ќе ни даде пари за високобуџетен 35-мм. филм.(Во меѓувреме Флеш се прикажуваше и во Германија и имаше огромен успех).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа диво време го опишува во својата неодамна издадена автобиографија “Flashback”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Откако повеќе не ја мачеа Татковите илузии на заминувањето, а враќањето во времето го беа исклучиле обајцата, зашто во родната земја настапија тешки времиња за обете нивни семејства.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во Рим, Татко ѝ купил на Мајка, во големата сто­ковна куќа Ла Ринашенте, убав син фустан, со бели точки, што таа долго време го носела, а потем го чувала со години.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И Китан и Танаил времето го проведуваа по судовите фаќајќи судии, молејќи, потплатувајќи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бонети времето го проведуваше во селото настојувајќи кметот да ја одоброволи братучетка му Цара, или да му најде некоја друга жена.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Додека полковникот Стивенс чекаше одговор од својата влада, и тој и другите полковници времето го проведуваа на свој начин.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Татко, во тие времиња го притискаа сосем други, дневни, конкретни проблеми поврзани со судбината на семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко долго време го подготвуваше ова патување во алхемиската лабораторија на неговите книги.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Откако малку се созеде, Игор Лозински продолжи: - Моќта за совршено држење на непогрешливиот правец во движењето на јагулите, била споредувана од научниците со моќта за ориентација на птиците - преселници, но сепак овде се работи за два различни феномени: има француски научници кои долго време го проучувале патот на јагулите за на крајот феноменот на нивната совршена ориентација да го препишат на еден вид атавизам.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Трајче и мајка му останаа сами. Долго, долго време го жалеа, ама немаа што да прават.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Донат, бог да го благо­слови, сето време го одржуваше разговорот и нивото на вино во нејзината чаша, внимавајќи никој да не ја задржува предолго, освен ако задржувачот не беше евентуален купувач.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ете, и тоа ми го имаше речено иако не се сеќавам во какво време го тропна; дали пред да ѝ ги донесам симидите или кога веќе ѝ ги подавав?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Никој не знае кое време го избрал за свој придружник нашиот пријател, - реков - не смееме дури ни да помислиме дека сме негде близу до вистината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Заборавив да спомнам, Милошевски носеше два белега од минатото: едниот го беше задржал самиот тој, мислам на брадичето, а вториот му го беше сочувала можеби и наспроти неговата волја онаа позната човечка навика, да го паметиме она на кое еднаш веќе сме навикнале, а него прилично време го викаа попе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не ја знам причината а сепак сум сигурен дека тој се одредил за најдоброто од она што му било понудено.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ме зароби сѐ што е бреме сѐ што е губење не било време за љубење времето го снемало времето онемело.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Можеби памтењето намерно ме лаже не е исто да се доживее и да се раскаже можеби сонот е фатаморгана и сонувачот можеби оние кои ме повикаа морето да им го вратам барем со збор и не се веќе риби можеби се реслови од некој дамна свршен лов или од оргијата која претстои меѓу морските широчини на овој од себе заведен свет како и да е јас и понатаму времето го мерам со сонот нив ги препознавам во нешто сосем лично и се одвикнувам од животот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кога неговото уморено тело на крајот го откри она што долго време го сметаше за тајна, се чинеше дека тоа и конечно го скрши.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зимата помина... - Зарем ние толку време го чувавме и сега да го избркаме, - ја извртуваше работата Благица.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Откако си отиде Маријанти, Евдоксија нареди на утринска гимастика да одат само постарите деца и времето го скрати на десет минути, храната се подобри, почнавме секој ден да одиме на плажа, на стадион да гледаме фудбал, ни купија неколку топки.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
По некое време го слушам она пискливо лаење на орлите, а потоа викање, крик.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Човекот е зборлест, весел и брз, во исто време го гледаат на три места во градов.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Најмили годишни времиња му се пролетта и летото: тогаш времето го поминува по ридиштата и околните места собирајќи секакви тревки и билки.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кант своето време го одреди како критичко. Можеме ли ние да речеме дека живееме во декон­структивистичко време?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
4Како би можело да гласи примереното историско означување за тој процес? 42 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По некое време го слушнав телевизорот како се гаси, а потоа силно тресење на креветот додека Дино се местеше до мене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, мачката ја немаше, Дино и мајка му спиеја; конечно можев да бидам сама, и така, заспав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дора многу се налути. Долго време го правеа ручекот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
4. Кога времето го посветуваме на физичката работа, ни беа потребни стегнати заби и цврст рбет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Постапката беше следна; од време на време го посетував и останував по неколку дена.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
После некое време го џвакав и другото парче и устата ми беше толку здрвена што веќе не чувствував ниту горчина.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Бидејќи никој од семејството не беше присутен, ѝ станавме замена за семејството.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Покрај Марија и мене, во групата беа Кармен Кријадо, уредничка во издавачката куќа Алијанса добра пријателка на Борхес и Марија, Жан Пјер Верне, француски научник кој блиско соработуваше со Борхес на подготовките за француското издание на неговите собрани дела во „Плеада“ кај Галимар, и Ектор Бјанчиоти, Аргентинец кој живее во Париз и работи за Галимар.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најголем дел од тоа време го минав со Марија, новинарите и издавачите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се создаде мал круг блиски пријатели решени да ја заштитат Марија од снимателите, фотографите и натрапниците.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Петре некое време го гледаше бате Јолета наш со некое недоумение, но бргу потоа и, за нас неочекувано, му се насмевна и благо го праша: - Што си дошол ти бре, керата!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Откако луѓето доста време го гледале со сомневање, почнале да го потпрашуваат, па така разбрале дека Петре чита апостоли и тропари.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сега, со отварањето на училиштето во нашето село, клепалото освен за Света Петка, ќе клепа и кога ќе треба да нѐ собере нас, децата, за на сколија, како што во прво време го викавме училиштето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
По некое време го праша: - А по наше да читаш знаеш ли?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Капетанот се сети на каде тргнала работата и на време го фати разбеснетиот терџоман за мишки од позади.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сигурен дека дошло време пала да прави, се фати за матарката, го спушти внатре камчето што за цело време го стискаше меѓу палецот, затропа, затропа и на матарката си ѝ рече: - Не сме биле без среќа. Богами.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога што подоцна се дозна, времето го поминувал во автомеханичарската работилница над училиштето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
По некое време го почувствува погледот на истоименикот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На почетокот од есента, веднаш по доаѓањето на дедото Петко, во Скопје дошла и жената на Нанчо, не останала долго и тајно си заминала, а по некое време го снемало и него.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија топлото време го чувствуваше само како внатрешен трепет, нешто благо и болно што се прелева од срцето нанадвор на сите страни, нешто што ти го прави животот поднослив и среќен а ти самиот да не знаеш зошто е тоа така!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Работното време го поминував со телефонот залепен за уво.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)