време (имн.) - тој (зам.)

По краткото отсуство, идните офицери пак беа во касарната на военото училиште.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
За тоа време тој беше казнуван неколкупати.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Исто е и не е исто, вели по некое време тој. Ех, велам јас, толку години поминале.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Загледан во книгата, Пискулиев полека се заборави, и престапувајќи од нога на нога, што му чинеше добро на колената здрвени од стоење, по некое време тој изби во првиот ред на групата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во слободното време тој ги распретувал корените на роднокрајните детски соништа а таа ги цртала цветовите од кои ќе им прават венчиња на внучките.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Веќе подолго време тој е предмет на нашите разговори и шеги, тој ни стана најголемата желба.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Дванаесет години работи Веле со Аргир и за сето тоа време тој не го чул ни еднаш него да заговори вака топло, човечки.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По некое време тој ја изгасна светлината и се врати да спие, но пак се разбуди, овој пат не од нејзиниот глас, ниту од каков било звук, како на пример од отворање на врата, или од отворање на прозорец, туку нејзиното присуство го повлече од сон, кое тој го почувствува додека спиеше, онака како кога некој што има лесен сон, може да почувствува ако некој, тивко, на прсти, гази во неговата соба.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во своето време тој бил најдобар ѕидар на камени мостови, но не била само неговата вештина тоа што ја спречило Луда Река да не ги зграпчи столбовите на мостот и да не ги проголта неговите сводови и потпори.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во прво време тој всушност и не знаеше што е тоа што го забележа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Приближно во тоа време тој се чудеше што се случува со лажиците, особено со малите лажички кои толку често му притребуваа бидејќи имаше обичај сам да си вари чај и кафе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Полковникот е одличен. Тој и досега би служел, но се повреди во експлозија на некој таен објект и од тоа време тој е молчелив и замислен.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа тој ми помогна да ги исечам јаболкниците околу куќата и да ги поставам рефлекторите, тоа тој ги постави стапиците и јамите, во кои запаѓаат ноќните посетители, тоа тој ме снабди со оружје.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како и секој ден, на истото место и во истото време тој ден вежбавме фрлање рачни гранати, потоа напад на ровови и бункери.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Цело време тој зборуваше само пред Евреите, оти не го познаваше добро јазикот на неверниците- Римјани, ниту пак оној на Галатејците, Кипраните или, скраја да е, на Македонците.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во текот на продолженото работно време тој врз себе го презеде управувањето со старечкиот дом и со пензионерките се однесуваше отмено пристојно, спроведувајќи во домот битни реформи и воведувајќи нови правила.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Алхен со ништо не потсетуваше на својот некогашен началник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И којзнае заради што но сето тоа време тој многу често во своите притивнати размии, загубиго - најдиго, сеедно се среќаваше сѐ со еден лик, сѐ со името на еден човек.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И сето време тој чувствуваше дека е и право, и разбирливо, она, за што живееше неговиот Брат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Едно време тој дури и како да го начу оддалечувањето на нејзините стапки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Едно време тој престана и да излегува со нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше доста далеку, дури и премногу далеку за секој друг да ги нанишани на таа далечина, но беше исто така неминовно и за сето време тој мислеше на својата сигурна рака.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, за сето време тој не забораваше да забележи и по некое познато стебло, по некоја позната делканица од секира во корубата од тие дрвја, секогаш држејќи се за нив, како за единствената нишка, што му беше негова низ таа наеднаш толку многу туѓа шума, свесен дека тука некаде во близината на неговата трага мораше да поминува и патот, по кој луѓето од нивното село одеа или се враќаа од Белата Долина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сето тоа време тој всушност продолжуваше само да се искачува по нагорничавиот сокак од средселото до неговото маало, сиот престорен во лизгавици од децата, што се санкаа по мразот, а успеваше секогаш наново да достаса само до пред својата порта.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сето време тој беше постојано свесен дека храната полека и трпеливо му завршува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сето тоа време тој можеше да ја држи во своите раце власта над својот оган.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За сето време им зборуваше на сите далечни луѓе, за сето време тој продолжуваше да им довикнува ним по нешто такво, неразбирливо и заздишано.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но како што минувало времето тој сѐ помалку пишувал на таблата а сѐ повеќе цупкал и се шетал наваму натаму, пуфкајќи со пурата.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Со време тој стана толку љубоморен што не ја пушташе никаде сама да оди, сама да шета или да купува нешто.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По некое време тој пак се стресе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По некое време тој се стресе, се разбуди.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По некое време тој го успори дишењето, го стиша и заспа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се колнам, за цело време тој не го слушаше говорот, аплаузите и сите Други брливи работи што го заслепуваат човека, со жедни очи гледаше само во нас, во секое дете.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не знаеше Петре за одењето на жена му кај попот Никола и за прокудата што таа му ја токмеше, ама стравот од такво нешто никогаш сосем не исчезна: цело време тој само го туркаше надолу, му го пикаше перчето под вода, ама тој сепак одново земаше воздух и живуркаше небаре секаква ава му одговара.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Видов дека овој пат си донела книги, рече едно време тој. Да, реков јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќе дојде време тој да се извиши и погоре.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Некое време тој, кое од лакомост, а уште повеќе за да ги заплаши селаните, порачуваше да му се носи сѐ што ќе му паднеше наум: пари, волна, сирење, платно, алишта, жито...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во последно време тој често се подсмеваше на нашата слепа послушност кон задолжителните патокази на стварноста. – На сите ни е неопходна нотичка позитивна лудост – ми рече, а потоа ја испразни својата трета чаша црно – Ми се чини дека јас сум веќе сосема близу.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
По едно време тој рече: - Ова- рече да знае да зборува и ум може да ни даде.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во тоа време тој го коваше душемето на балконот од црквата каде што дотогаш штиците беа само така наредени како греди на мост.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Цело време тој беше во исчекување таа да се сврти, но тоа не се случи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Откако авторот Едо поседе колку на истоименикот да му даде доволно време тој евентуално нешто да рече, исто така без збор, зошто молкот му предотегна, стана и се упати преку мостот кон мотелчето на Петра.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
По малку време тој се врати радосен.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во исто време тој останал во Софија како претставник на гемиџиите, но не долго потоа дошол во Турција за да се вклучи директно во реализирањето на планот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)