Какво топло време денес.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Признавам и дека има нешто перверзно задоволително во посветувањето толку време денес на размислување за геј-привлечноста на тoлку архаичен лик како Џоан Крафорд и на еден, главно, заборавен култен филм каков што е Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете, мора да се почне од нешто. Не може да опфатиш сѐ. Нема таква севозможна книга.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Крузингот, зафатите врз телото, отворените врски, циклусните журки (circuit parties), одењето по клубови, порнографијата, меѓугенерациските романси, пријателството и особената комбинација на промискуитетност и на самотија, на еротско изобилство и оскудица, естетичност и аскетство – како тоа сум можел да го изоставам сето она што го прави машкиот геј-еротски живот толку особен и единствен?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Излегува на брегот да прездивне и таму, по извесен период на враќање „во нормала“, тој констатира (со радост, претпоставувам) дека конечно е сам!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Во секој случај, си има особени предности проучувањето на некој класик – на канонско дело што не е од нашево време.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)