време (имн.) - ете (чест.)

Во тоа време ете кај иделе низ море две ламји за да 'и јадат штркоојте; едно се приближиле и штркојте летнале пак вишно небо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Во тоа време ете кај иделе низ море две ламји за да ги јадат штрковите; едно се приближале, и штрковите летнале пак вишно небо.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Откоа се извишиле до облаци, беа му се пуштиле за кон кај нас да идат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)