„Оној што не е прашан никогаш не е во состојба да се пожали.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Вие сте среќници. Вам веќе не ви виси над главата тој проблем: како да го изведете на пат својот пород“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Лежејќи загледани нагоре тројца војници си одбираат по една ѕвезда и секој ам се искачува кон неа Три жолти цветови се нишаат на ридот пред нив како три слатки збора на нивната татковина Утринум, една песна за неа и кришум место точка на крајот на песната ЧЕКАЈЌИ ГО СИНОТ „Сите патеки во пеколот да би раззеленеле чекајќи те“ (Ирска здравица) Таа со бела шамија на главата Тој со бели коси Седнати еден спроти друг Под дрвото во дворот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
- Да, бевме, - потврди со глава тој.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Не оти во главата тој си има свој ум?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ех... Затресе со главата тој, воздивна и се сви уште повеќе над иглата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Христијаните молеа во пресметката да ја изгуби главата тој, Арслан бег, не само зашто беше опачен и неприкрепен на умот, туку и дека она во кое до појавата на гласот само се сомневаа, сега, благодарение на него, на гласот, сосема веруваа, а Турците Арслан бег да го надвие гласот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)