глава (имн.) - наназад (прил.)

Тој е полн и црвен во лицето, страда од притисок но не може да се откаже од чашето, - се подистави малку со главата наназад, зашто е далноглед и не му помагаат многу ни очилата, а и книгата ја истава со левата рака и ја гледа некако искосо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Го прашав што има внатре.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш момчето се сврте. Ме препозна и ми побара автограм и ми додаде хартиена кеса од English Clothes Boutique Countdown да се потпишам на неа.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога свртевме на Гринвич Авенијата, каде неколку жигола стоеја потпрени на ѕидот, ја видовме оваа плавуша како ја фрла главата наназад и вели, доволно гласно за овие педери на глуварење да ја чујат: „Ох, погледни ги само тие Green Witches!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во мигот кога пивото сè уште исфрлаше облаче свежина низ елипсастиот отвор, Ема ми ја зеде лименката, ме фати за косата на тилот, ми ја повлече главата наназад и пивото почна да ми го истура првин по челото, потоа по образите и надолу, по вратот и по градите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Те сакам ваков,” ми рече. „Те сакам облеан во студена пот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Косата на тилот ми ја имаше цврсто зграпчено и ми ја влечеше главата наназад.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Да, сакаше да ми кажеш дека меѓу животот и смртта има само едно влакно, како ова од мустаќите (и ми скубна влакно од левиот мустак) или како она под мадињата (и ме удри со коленото меѓу ципите).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
ТЕОДОС: Ама зошто, може да ме извалка... (Сиот се тресе од гнасење. Го држи детето и ја врти главата наназад.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И ракија сум купил, и вино, се сме зготвиле за кумот... Ајде.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Одам и се обѕрнувам, ја кривам главата наназад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја зафрли главата наназад покажувајќи му го долгиот бел врат, зафрлувајќи го настрана праменот што постојано ѝ паѓаше преку едното око.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)