Еден војнички женски глас врескаше од телекранот некаква патриотска песма.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Телото е поставено во сенката на ракетата и гласот вреска низ безводните катакомби од коски и гримизните напливи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Не, не, не, не, не, не! Внатрешните гласови врескаат, длабоко долу и заминуваат во занданите под надворешноста.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Сега“, велиме. Не, не, нееее... Шест гласа врескаат, скриени и напластени длабоко долу, сместени засекогаш.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)