глас (имн.) - е (гл.)

Добро вечер! проговорува Димостен. Гласот е негов, помислува Пелагија, ама тој како да не е тој.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Гласот е црн повит со корен во некој гроб.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Славејче мило, слаткопојно твојот глас е бисер зора кога руди, Ела, песната твоја сакам наутро да ме буди!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Замолче и пак продолжи. И гласов што ми се поткажува, божји глас е или е на сатаната?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
32. ГЛАСОТ Е ПОБРЗ И ОД ВЕТЕР - не в пустина, а меѓу маж и жена, ветерот тука отпосле ја мете прашината гласот што ја кренал...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)