глас (имн.) - ме (зам.)

Леле, не се сеќавам колку пати сум тргнувала, сум ја искачувала коријата, ама молежлив глас ме враќал накај домата - Ќе дојде, мајчице мила... ми вети... ќе дојде...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
„Браќа мои, кога пред вас нескајќи ја открив својата телесна слабост, оти заморот од долгите патувања и проповеди ме совлада, та духот ми потклекна пред слабоста на телото и гласот ме издаде додека ви зборував, со најголема загриженост за моето здравје притрчавте да ме задржите во тетеравиот чекор на моите стапала изранети од долгото одење.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога ми го чуја гласот ме препознаа, поцрвенаа, а потоа почнаа да ми мавтаат со рачињата гледајќи низ мене: како помодрува денот, како се скаменуваат боските на мајка ми и постапно како никнува трева меѓу моите коски.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Мишел пишува: „Сите жандарми во еден глас ме прашаа дали го познавам човек, и кога им одговорив дека не го познавам, го измасакрираа тука, во мојот стан, во присуство на нашите фамилии коишто испопаѓаа во несвест од страв.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Асматичниот глас ме пофали и им заповеда на гардистире да ме одведат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ме одведоа во една од куќите што личеа на бункери и ме сместија на слама.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Баждар се изгуби, нè остави во шепите на неизвесната судбина, а Пенчо се превиткуваше пред силната жена чиј спокоен и мек глас ме доведуваше до треска.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)