глас (имн.) - што (зам.)

Но ако во неговиот јазик има гласови што ги нема во јазикот од којшто се позајмува азбуката, тогаш позајмувачот на туѓата азбука ќе направи некои изменувања и дополнувања на неа, со кои ќе биде означена разликата во гласовите меѓу двата јазика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Првите гласови што ги имаме чуено се гласовите на нашите татковци и мајки, гласовите и зборовите на нивниот народен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Чудно е зошто не замолил да биде насликан нејзиниот глас што момчињата го носеле како молитвеник во рацете.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Значи, гласовите што се слушнаа порано дека ова би можело да се случи, излегува дека биле точни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Повторно ми забуче гласот што ми се јавуваше во возот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Некој мора да чуе, нема глас што се загубил.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Добро, штом велиш, вели со глас што му се намалува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја подновуваат со гласот што им ѕвони ко варосано одајче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури и сега слушам како ми се обраќа Ѓурчин: "Не си го чувствуваш чекорот полесен, Даскалов?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, не можев да го издвојам и замолкнам тој глас што нѐ раководеше во решавачкине моменти бидејќи во него расппознавав и многу мои зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веднаш, мислиш ја знаеле пресудата уште пред настанот, се одвоил еден сув и висок, целосно ист и исто облечен како и другите негови врсници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил ни постар ни помлад од другите и како да наслушувал нечиј глас што веднаш ќе го повтори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Е, тоа што заклучила дека си паметен и воспитан, згрешила, - згрме Мечка со гласот што му мутира заради пубертетот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)