Се задава онака Татјана Перипелицина и јас го пуштам гласот по неа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Иде некој глас по тебе и само вика, те прозива. Ајде, Небеска, ајде! Каде? Ајде!...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Штурци на почек, што се вели, гласот по неколкупати ќе ми се оѕвие меѓу ѕидовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)