глас (имн.) - или (сврз.)

Внесувавме и извесна доза на емоции во говорот, па честопати ќе го подигневме гласот или ќе го спуштевме до висините на шепот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Главните елементи на јазикот или човековиот говор се: органите за говор, нивното физиолошко работење, слухот, психолошкото воспримање на физиолошкото работење на органите преку слухот и присоединувањето кон восприманиот резултат на физиолошкото работење на органите на говорот или гласот или зборот, некое значење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ништо не се промени во неговиот глас или однесување, ниту во содржината на она што го кажуваше, но имињата одненадеж беа различни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако можев да одберам секако би рекла дека сакав да бидам талентирана пејачка, со вонземски глас или практичен банкар со жена и швалерка.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бидејќи за хипертекстот е карактеристичен спојот меѓу текстуалниот, визуелниот, кинетичкиот и аудио елемент, во ваквите креативни игри беа вклучени: графички елементи, било цртани било оние што веќе се дадени во софтверот; промени на фонтовите биле користени да ги обележат различните гласови или гласовни елементи; користени се и посилно осветлени зборови, симболи и знаци над редот, маргиналии, мапи на пределите или мапи на патувањата; употребувани се и документи што не се типични за „онаа“ литература (статистички графикони, статии од весници, филмски сценарија, фотографии, бејзбол- карти, одредници од речници, омоти од рок- плочи, астролошки предвидувања, медицински и полициски извештаи...)
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Исто така, од помош може да биде заземање на иста положба на телото, јачина на гласот или брзина на зборувањето.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од силината на неговиот глас или од светлината на стиховите и зборовите, застанало и се скочанило сѐ околу и таму и потаму.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога некој ќе кажеше нешто смешно сите тргнуваа да се смеат во еден глас или гракнуваа со извик на неодобрување кога некој ќе истепаше со причина за незадоволство и протест.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Никако не му се стануваше, размислуваше за сонот, за гласот или што и да беше веќе тоа, а можеби беше само потсвесна мисла што чувствувала дамнешна потреба да си ги протегне нозете надвор од Ид-от.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Наеднаш како сè да стана ехо на некој далечен глас или далечен настан.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оние што биле на нозе ја дочекале Ганка со тапо вкочанети лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пушеа од земјени лулиња, тутун или сув лист - не знам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кон нив сè било свртено со заби и со нокти, се морничавеле од најмал шум, глас или какво и да било движење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Имаш право – реков – службата треба да е над сè!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Прашањата ми се сосема конкретни – најпосле Грофот ги крена очите од ноктите и ме погледна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Трага по гласот или по човекот со кого се надвикував, иако широкоградо ми изрази сочувство со она негово потиштено дека и тој бил таков!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да беше на трага на моиве размисли Грофот не пропушти да ми рече дека во нашите затвори насилствата се избегнуваат. – Верувам дека е така – реков додека го наслушнував во мислите гласот на Катерина, а креатурите по ѕидовите покрај кои предмалку поминував, и самите зачудени од гласот или од некоја друга чудесија што мене не ми паѓаше в очи ми мавтаа со рацете, ме предупредуваа или ме насрчуваа, не бев сигурен, и наеднаш до мене втаса и гласот на Грофот но исполнет со зборови што не ги разбирав. – Мислам дека не сум сигурен што рековте – замолив да ми објасни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа отидов да се санкам Распенет снег и лица на млади жени додека летаме покрај порти што зјаат А низ црвените кругови од уличните светилки фрчат гласови или бушави глави Збунети лавови што скокаат низ обрачи од оган.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
И си стои таа старичка скромно пред вратата и со жални очи ги гледа оние, кои си влегуваат,
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Другите на нејзино место обично дрско стојат, намерно пеат со тенки гласчиња или зборуваат некакви си француски зборови, а оваа си стои скромно и дури некако срамежливо.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И не знаеше дали тоа е еден глас или се повеќе гласови, млади или стари, блиски или далечни, шепотливи или гласни додека ги изговараа неговите храбри нови имиња. Не се ни обрна за да види.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)