Држењето на мачорот беше блага љубопитност што се граничеше со незаинтересираност, но кога, по една минута, или приближно толку, глушецот не мрдна, неговата предна десна шепа се спружи и нежно го поттурна суштеството.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
- На глувците не им е потребен развигор, - се шегува Павле.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Внатре ни глушец не може да живее.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
За сетилата на луѓето поклопени со мртов мрак во своите соби разјадувачкото крцкање на глувците не беше никаков допир.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)