Сметаме дека ќе биде интересно за вашите читатели ако им ги соопштиме имињата на оние бугарски претставители кои по 450 години на 15 март 1871 г. се собраа во престолнината на некогашната византиска слава и величие за братски да се посоветуваат како да си ја уредат својата црква на која до пред десетина години ѝ се закануваше опасност да стане плен на фанариотите; таа и денес од нив страда насекаде во несреќна Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ставата од нејзината рана младост со години ѝ беше непроменета.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дури по неколку часа Рада во чекор тргна да ја следи жената на која годините ѝ беа оставиле видлива трага.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но, нешто друго, чедо мое, со години ѝ ја глода душата. - О, тето, да не е не дај боже нешто страшно?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Нјеколку дена пред Нова година ѝ реков на Билјана: - Утре ќе одам да купам елка.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Три години ѝ пишував песни, а таа ме одбиваше и се извлекуваше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сите кои овие години ѝ помагаа во најтешките моменти, сега ја искажуваа радоста и ѝ честитаа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Окупацијата на Кралството Југославија, според одредени американски новинари, можело да има и негативни последици кај дел од американскта јавност.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Тие настојуваат да добијат автономија од Србија и многу години ѝ беа непријатели на новата југословенска држава“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Неуката жена со мудроста на годините ѝ ставаше на знание дека ако нешто е заврзано во неа не треба да пала кулај да го фрли тоа од себе оти тогаш си фрлаш и нешто од тебе, а може и најмногу.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Неколку дена пред Нова година ѝ реков на Билјана: - Утре ќе одам да купам елка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Јас со Зифел-жидот над педесет илјади минатата година лажни пари протурив, па него и го поткажав; сите пари со себе Јулка Шарпентје де Лусињан во Бордо ми ги однесе.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И замислете си, јас имав дадено збор, бев сосем верен - Шчевалевска, три месеци до шеснаесет години ѝ недостигаа, таа е уште во училиште, со неа деведесет илјади даваат.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)