А туку, мајко, погледај, погледај, леле, послушај, како ми пилци запреа песни сред пролет радосна, како ми вода затраа, темни ми карпи писнаа, а гора лисја пророни од твојте тажни гласови.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Ел - Тепе в облак надвишил чело, шумоли тивко низ гора лист, мирисат росни цвеќиња в долој, ромори поток ко солза чист...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)