граница (имн.) - и (сврз.)

Поштарот седи на сниско столче крај вратата и гледа само вода мирна, светла, раширена без граница и крај.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Суетата, онаа несовладлива женска суета, диво ја гони и Данче не знае за граница и мерка... Вечерва повеќе од секој друг пат...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во минатиот век, особено во наше доба, во напорот да се докучи смислата на првиот допир, да се согледаат одново острите граници и јарки бои со помош на кои првата слика се населува во потсвеста, голем список меѓу нив и творци од епохално значење за творештвото, направија обид да создаваат и по пат на психеделичкиот фактор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Плачеа и лелекаа мајките, излегуваа на друмот, гледаа на кај границата и чекаа...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Под сенките на густиот врбјак го поминавме денот и ноќта, по полна месечина ја преминавме границата и стигнавме во Медово каде ја преспавме ноќта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога ја преминавме границата и кога до нас не допираа експлозиите на бомбите и не се слушаше бучавата на авионите, тогаш почувствував голема празнина. И болка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Збунуваше тоа што сите резултати беа во нормални граници и дека не постои пречка за зачнување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Требаше да се премине првата граница и да се согледа разочарувачкиот факт дека за нас не знае никој.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Жедта за моќ и владеење, која тешко се контролирала во големите воени походи и завојувања, ќе ги предизвика трајните делби, прекројувањата на границите и немирите на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, и народите на Балканот го сочувале зачувале овој збор, со блиска, но никогаш различна конотација? рече Камилски, насочувајќи го разговорот кон ставот кој требаше да се заземе за зборот табиет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тоа можеби најмногу ѝ успеваше и кога ја минавме границата и се најдовме на другиот брег од Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Настаните кои се навестуваа, ја замаглуваа нашата надеж дека добриот ангел ќе ја мине границата и ќе го донесе каталогот на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гури Порадеци беше пресреќен, на кормилото, што ја минавме границата и, според предвидувањата, навреме и безбедно стигнувавме со чунот кон нашата поинаква иднина, станувајќи, за толку кусо време, емигранти на животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ако се налути Сталин, размислуваше Татко, може засекогаш да ги блокира границите и да нема излез од Балканот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Првата е дека за демократија се неопходни граници и рамката на државата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Постоењето на пазарното стопанство по себе го смекнува концептот за граници и ја укинува нужноста на постоење држава.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Што се однесува до онаа, за некого радосна за други тажна игра на симпатии и на љубомора во дуќанот за сода-вода, барем на мене на почетокот ми наликуваше на обично полско глуварче случајно израснато над тесна полска патека оградена со зеленило.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Или и во таквиот вид на дружење се замешани прстите на сонот, кој, тоа барем на сите ни е познато, може да прескокне секоја граница и да совлада секаква пречка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Крај караулата сите се туркаат за да го видат што подобро граничниот камен што ја означува границата и од каде што продолжува соседната земја.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Нивната цел беше да применат малку обратен инженеринг, односно да се обидат да ја разберат структурата на границата и како таа функционира, „согледувајќи ги чудните привлечности кои ги спојуваат заедно луѓето од двете страни на границата и во исто време ги држат одвоени.“
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Според многу теоретичари, 11 септември ефективно ги потисна (уништи?) сите надежи за свет без граници и „до темел ги промени глобалните режими на мобилност и начинот на кој државите ги обезбедуваа своите граници“.61
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Секој концепт за општеството кој вклучува систем од взаемно зависни делови имплицира идеи за интерни и екстерни граници и инструменти за нивно дефинирање и регулирање.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во 2000 година, уметничката група Laboratorios Cinemаátik го пренесе фестивалот во Тихуана, на границата помеѓу САД и Мексико.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Пресвртница во трендот на свет со попорозни граници предизвикан од глобализацијата, т.е. зголемениот притисок за преминување на личните граници (правата на приватност) со цел да се зачуваат организациските и националните граници, беше 11 септември.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во тие моменти најчесто мислата ја минуваше границата и запираше во светот на татковите и моите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И, еве ме сега и мене, по толку минати времиња, граници и надежи, во едно од неочекуваните и невозможни враќања од егзил, во кои Татко дефинитивно не веруваше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Некои веќе ја преминале границата и излегле на албанска земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
7. Ја минавме границата и на другарите им кажувам дека во Битола не ме пуштија да си го видам детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)