гранка (имн.) - ќе (чест.)

Тогаш и многу други гранки ќе ги подигнеа своите згрчени прсти и ќе се растовареа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Промислувајќи, исто така, за граничните вредности на извесни уметнички гранки ќе увидиме дека тие се флуидни и се преливаат една во друга како чудни алхемиски тинктури кои во експериментот се интегрираат со ритуалните текстови (формули, мантри, магични беседи...).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Некоја гранка ќе истрпне и ќе истресе малку од снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој минувал со палец преку острицата на секирата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Страшно е да се поверува дека ќе се биде тоа: осамено стебло на чии гранки ќе разлистуваат зборови... ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Барал со поглед дрво од чие стебло или подебела гранка ќе изделка нова оска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
4. Кога еднаш надвор од природата ќе бидам, јас никогаш В тело од природни нешта нема да се најдам Туку во облик кој златарите грчки го прават Од ковано злато и емајл златен За со нив сонливиот цар да го држат буден; Или на златна гранка ќе им пеам седнат На господата и дамите од Визант За она што минало, минува или доаѓа. (В.Б. Јејтс – „Едрење во Византија“)
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)