Тоа што колежите и убиствата во Битола не зеле поголеми размери во значителна мера се должи на фактот што започнале напладне кога граѓаните веќе биле дома, чаршијата, поучена од Солун, веднаш се затворила, а башибозукот беснеел по улиците, но не се решавал да ги напаѓа христијанските домови.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Губејќи ја својата делегирана моќ, граѓаните веќе не дејствуваат; тие се повикуваат само тогаш кога треба да се одигра улогата на народот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)