Ќе се поврткаше низ градот, проверувајќи ги скудните права на остатокот од својот живот, па ќе се вратеше дома утешен што утрешните грижи не му се поголеми од денешните.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Грижите не ѝ дозволуваа да ја замајуват споредни мисли, снегот беше и тука пред влезот до колена, а дрвата добиени преку социјални грижи што останаа зад баба Петра беа крај оградата на фабриката, до самата куќичка на Мурџо.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Во годините кога Татковата болест и немоќта поради староста го намалуваа маневарскиот простор за неговите големи балкански пориви да го води своето семејство, со кормилото на судбината, кон исток или кон запад, но и поради закоренувањето на постарите синови, со нивните семејства, во овдешниот живот, Мајка небаре се чувствуваше задолжена да ја преземе грижата не само за Татковото здравје, кој остануваше опкован со своите книги, туку и за стратегијата за натамошното спасување на семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Искинатите телефонски мрежи и железничкиот сообраќај меѓу Битола и Солун, запалените беговски чифлички кули и слами, оружаните напади во целиот битолски револуционен округ, поразите на аскерот скоро во сите операции, му задаваа сериозни грижи не само на валијата и пашата во Битола, туку го натераа сериозно да се замисли и Хилмипаша во Стамбол, а преку него и самиот султан Абдул Хамид.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во тоа писмо, на пример, немаше знак за „љубов“, па дури ни за љубов телесна, со жена; кога тоа му го реков на Писмородецот, тој чкртна со забите, светна со белото око и рече: „Тоа твоја грижа не е.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
— А тоа значеше задушување на востанието во неговата прва фаза, во самиот почеток.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ако ти налегнат многу грижи, гледај да заспиеш, зашто сонот ги поклопува грижите; сонот и грижите не спијат заедно, немат помин...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)