гулаб (имн.) - во (предл.)

Беше спарно, гласовите остро одекнуваа од звучниците, градските гулаби во воздухот нервозно замавнуваа со крилјата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во тој миг, по умирање на ветрот, животот е вкочанет: далечните планински реки и водопади се без движење, неколкуте гулаби во височина се залепени за оловната плоча на небото, говедата и нивниот чувар на горбиштата се најголемата фотографија.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)