На еден кревет седат две деца, машко по име Буки и девојче - Грета.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Девојчето ги пружа рацете во правец на очите на момчето, како да се обидува да го хипнотизира.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Беше мирно дома, девојчињата ги отвараа чантите и ги пробуваа нештата кои ги имаа купено весело муабетејќи.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Неколку момчиња и девојчиња ги видоа и им обрнаа внимание на постарите, а овие бргу го известија попот и ќефалијата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ја закачил отепаната змијата отровница на еден стап и мафта ли мафта со него, а насобраните девојчиња ги слушам како пискаат - Леле змија, змија...
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Таа извикува, целото лице ѝ се смешка и ги подава рацете во пресрет на ветрот, радосна, среќна, толку убава... А јас одам да се спакувам.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тоа е и причината што еден дел од наведените ѕвезди на веласкеезовското девојче ги носат имињата на мајсторите на создавањето на вештачкото, авторите на сликарските фантазии какви што се Бош, па холандскиот сликар Фабрициус, современиот ироничен играч Китај или пак стрип- цртачот на соновидните патеписи на малиот Немо, Виндзор Мек Кеј.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И кутрото девојче ги подава обете раце, небаре го моли овој ветар уште еднаш да ѝ ги донесе тие зборови...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)