Далечните делови со крик го вратија татнежот и беа во тоа повторување лути и подмолни; нивните камени грла фрлаат вековните соништа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се обидував, да ја споредам својата судбина на балканскиот дел на Медитеранот, на Охридското Езеро, како негов некогашен дел со камиевската во потрагата по енигмите на природата и забрзаните одговори на историјата, посебно балканската историја, како и реакциите на големите поети на светот, кои овде ќе минат неколку рајски денови(Андре Френо)...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во текот на моите дипломатски години се најдов во Типаза и Картагина, двата доминантни топоса на медитеранските екстази и историските негации кои се во генезата на филозофијата на апсурдот во универзумот на Албер Ками.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И најмачно ми беше на ова патување во родната земја да се разберам со луѓето, со народот со кои имав најмногу предиспозиции да се разберам, да бидам рамноправен дел со нив.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Делови од него постојано преминувааат од рацете на една во рацете на друга и токму можноста за заземање на овој или оној дел со неочекувано предавство, е она што ги диктира бесконечните промени на сојузништвата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)