ден (имн.) - е (гл.)

7 Не можам да определам точно ниту кој ден е, ниту кој датум. Вторник ли е, петок ли е?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Денот е јасен, весел, ветувачки. Пчелки си брчат по бавчата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Знаеше Тој Знаеше Тој дека петок е најчесен меѓу деновите зашто на тој ден е чуена и првата песна што ја запеале птиците.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Единствено чистачот на чевли на Plaza de Armas знае дека секој тажен ден е бескрајно долг и не се занесува со сјајот на новата епоха отшто во секоја епоха имало и ќе има чистачи на чевли и бескрајно долги денови на тага и на недоветен занес.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Солените зраци залудени ги покануваат рибите на валцер...ен два три...морнарски капи – мистериозни мапи...ен два три...љубовниците пијат лимонада – осамените сонуваат серенади... ен два три... загубени гаќи – јато страчки... ен два три... чамци прамци ланци и други тракатанци... ен два три...ен два три...еве ги моите родители, испокасани од решетките, сепак се вртат ритмично и лесно, иако сенки – гостинки сред радосното братство, иако...ен два три...иако го наслушнувам татко ми како мрмори: - Денот е како лист.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но денот е сосема прост и суров. Останува ноќта.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога на крај ќе излезам веќе заладило, пределот се вовлекол во себе, и денот е заокружен.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Денот е проѕирен, како неколку пати поминат со средство за чистење стакло.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Ќе видам! Прво ќе пробам да ги намалам, и јас знам дека повеќе од две кутии на ден е премногу.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лежам така и си мислам кој ден е денеска, колкави се децата, што работат, што им дава за јадење Велика, како излегува накрај.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да си одам, велам, денот е кус, а времето кучешко, заникадно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уште еднаш да го надитриш времето, за да не знае кој ден е денес...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Понекогаш непотребно се напрега да се сети: кој ден е денес?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Вујкото му рекол: А бре, внуче Лазо, зошто не го приберете детето, секој ден е на гробот на мајка му, само прета околу гробот правејќи дупки. Цело село го жали.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Знаеш ли кое време од денот е сега?“ праша тој. Емплфорт одново се сепна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Денот е со многу повеќе светлина од другите досега, ама како да се вратени во она февруарско утро од пред четири години, само што се чини дека ова не е гаковската станица од калната рамна земја! гласно размислува Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Токо, анџак сме сами сега, и прв ден е по венчањето, кажете што сакате да ви зготва.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но, денешниот ден е голем за сето село, ако не и за сето наше Мариово.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ноќ – и сешто ѕвони... Крвта е изменета, Денот е засипнат, Очите трајат...
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
„Тогаш, да погодувам: сонцето изгреало и нов ден е пред нас. Или, можеби, морето е сино. Тоа е, секако, најголемото од сите чуда.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кој може да издржи без спиење! Сонот е убав и мислата за утрешниот ден е убава.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А видов со свои очи, на лице место - иконописите се темни таму кајшто денот е светол и долг таму кајшто изгревот е ран и болскотен токму како оној над Босфор!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кога се будеше не се прашуваше зошто секој ден е сѐ подебел, зошто се буди испотен и зошто фрижидерот е празен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
А штом тамошниот ден е како нашиов месец, логично е и по некоја ноќ да биде исто толку долга.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Владата со огромни напори ни дотура храна и вода. Секој ден е прашање на живот и смрт.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во почетокот беше капитал. (Гледа на часовникот.) Работниот ден е завршен.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Почнува веќе и да се затемнува, денот е кус, речиси зимски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Денот е одминат, ама снегот уште ни држи светлина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Денот е сив од умирање.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)