Не одведоа и мојата мајка и сите мајки на сите деца останаа со празни скутови и прегратки и со секогаш вперен поглед на патот по кој не одведоа и постојано и без престан ќе мислат дека токму по тој пат ќе им се вратиме...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Мице Манов го доби прекарот Стружиклечка откако падна од црницата на Гелета Струмеников и детето остана брливо.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Таа само тивко прозборе: – Вистина е – прифати Мајка – дека за децата останаа многу тајни од нашите животи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Јас, Изабел и децата останавме во Бретања два месеци, а Бертран само петнаесет дена.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Дедо Ангеле се сврте кон нив, милозливо им се насмевна. Децата останаа задоволни.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Барем децата останаа, а јас немам никого...
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Маѓијата се фати - детето остана здраво и живо.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Земјата леташе врз капакот на гробот. - Христос воскресе од мртвите... - извика Роза и заплака.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)