Па, драги деца, ако се возите во некој од црвените градски автобуси и ако видите дека некое дете седи до шоферот, знајте дека тоа е Цане.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Бледи, исплашени и возрасните и децата седеа околу огнот кој се мачеше да се разгори.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Имаше и големи црвени печурки на кои децата седеа наместо на столчиња, а во средината на дворот се синееше мало езерце од кое децата црпеа вода и ја пиеја.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Гледа две мали деца седат на мајчиниот гроб и плачат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
- Ама јас, како дете седејќи со жените и момите на предење и други женски работи, ги слушав кажувањата на баба ми Божиница, прости ми Господи - дамна упокоена - фати да раскажува Божин.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
- Една мајка и едно дете седеа на една долга штица што се клацклаше... - На игралиштето ли? - Да.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)