„Дете си уште, синко, дете“ - си мислеше гледајќи го.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Без дете си малку за целото презиме, што се вели, не си втасуваш самата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Многу дробни деца си оставил, вели Витомир, кој ќе им пригаѓа, кој ќе им носи јадење? 72
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја однесле во болница, детето се родило живо, но таа, сиротата, умрела. Тоа дете си ти.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А ние таму, во Оровник кога си ги сретнавме нашите, како да престанавме да бидеме војници.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Какво лажење, му велам јас, не сум дете. Дете си ами што си, штом вака збориш, ми вели тој.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Како мрсулаво дете си! Ебати човекот!
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)