дете (имн.) - да (сврз.)

Јас сум вдовицата која над челадта свои бдее, па ни коп ме плаши ни болка од кобта, ни пустински ѕвер...та и тој ако ме проголта, жива ќе излезам од него, ке го распарчам одвнатре, децата да си ги спасам...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Дете да се смее, што би се рекло.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имаше луѓе на кои сум им правел добрини: сум се зазел дете да им влезе на работа, болен да им се излекува, да се оперира од најбашни оператори, лек да земе од најдобри аптеки, данок ако задоцнил да плати, да не се казни, сливи со ним да се наведнам да собирам, ако се стемнувало и не можеле да стигнат да ги дособерат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога нѐ подготвуваа за да нѐ носат, донесоа некаква одлука за секоја група од по 30 деца да има по една жена која ќе им биде како мајка.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таков е обичајот да може и дете да биде нунко, па макар често пати да е нужно две жени од едната и другата страна да му го придржуваат кумчето дури попот пее над него молитви, зашто инаку сигурно би му паднало од раце на плочите од црковната паперта.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А сега ќе го натерам да се истркала по креветот на младенците, машки деца да им се раѓаат! Ти спреми бакшиш за него!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Гронинг:Да, човеку, „Јас сум Барт Симпсон, кој си бе ти?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Свесноста дека сте во центар на внимането малку повеќе од она што во поинакви случаи би сакале да бидете, вознемирува.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Децата обично го сакаат тоа, а јас мислам дека ги сакаат затоа што не се кондензирани. A.C.L.U. организацијата се бореше против тоа децата да носат маички со „Симпсонови”. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот: Кој се обидува да ги спречи децата да носат маички со „Симпсонови”? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Нема да и оставиме децата да робуваат. Доста сме биле робови ние со нашите стари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А не е мала работа меѓу триесетина деца да бидеш најдобар.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Госпоѓата гледаше во Луција изненадено, потем во мене; Луција ѝ рече: „Ете го“ (имав силна способност од дете да читам од усни).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Подобро човек леб и сол да мака ама децата да си ги има околу себе.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Најпосле главатарот го нави часовникот за да заѕвони и за да го избрка стравот и викна: - Ќе го пратиме белово дете да го најде лавот и да му ја земе сенката.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Само таа да нема нејзини, тешко е мешани деца да се чуваат.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Секој првороден син бил убиван – му го сечеле главчето на новороденчето, го давеле во вода или го гореле во оган, го фрлале на кучиња или свињи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога владееле жените, тие, мајките, направиле жртвувањето на децата да биде должност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Почувствував како ми се суши грлото. Се закашлав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Погледна низ вратата која водеше кон балконот и рече: „Се сеќаваш - еднаш стоевме овде, на балконот, ти погледна кон тротоарот и рече: ‘Сакам што поскоро да дојде денот кога и јас онака ќе му помагам на моето дете да прооди.’“ „Се сеќавам,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не можете да трубите „сожителство“ а на детето да му забранувате да се дружи со „шиптари“!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Откако беа завршени сите процедури, болницата дозволи децата да бидат однесени во социјалниот центар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Конечно и кај нас дете да заплаче!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја гледам во очи и не ми е верно, знам и самата за своите деца да бидам бескрајно необјективна, ама до толку!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„И многу би бил среќен твоите деца да протрчаат на (внимавај) вториот кат, да ми се развесели куќата“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ние мисирчето го чувавме за празник, со чорбичка децата да ги згрееме, со мевце гости да пречекаме.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ни песот - веќе не квичи: можеби сѐ така треба да биде, тој да се вози, детето да чекори крај него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ни песот - веќе не квичи: можеби сѐ така треба да биде, тој да се вози, детето да чекори крај него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И зеле децата да си играат војници, оти кога е војна и децата играат војници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Даскале, пушти ми го детето да ми помогне, па после кажи му што треба да му кажеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И детето да го испуштам, да го фрлам. Никако не сум.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ете што ме најде сега, викам, лелекам и ги бркам другите деца да не ѝ се доближуваат на Роса, да не се префатат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, даде господ, почнаа и децата да се раѓаат. Жената, по мажењето, станува нива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се наведнува, го збира, и пак го тутка, го гмечи со палецот, го витка, небаре дете да повива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во пуста печалба беше замината речиси целата класно – географска структура на нацијата: здрави селски момци кои што во енклавата викана запад ги работеа најцрните работи, поосвестени луѓе кои не сакаа децата да им растат во земја која ја водат Тодоровци и Стојановци, а побогатите семејства кои го сметаа Стојан за неизделкан простак, ги испраќаа децата да студираат во странство, со тенеденција да останат таму да живеат.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Сепак, најстрашно беше кога ќе запенавеше, кога без никаква причина ќе се разбеснеше и ќе фатеше некое дете да дави.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
3. Оставете ги децата да доаѓаат кај мене и не пречете им зашто нивно е царството мое...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Приказната беше за витамините и стравот неговите деца да не се разболат и потоа сите да помислат дека тој не се грижи соодветно за нив и, о ужас, да се посомневаат во неговата професија.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ленче си го имаше муабетот со јатрвата оставајќи ги прво децата да се видат, па подоцна се упати накај внучето, додека мажите сите се вдадоа во бурни разговори на политички и економски теми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Баба Мара седеше покрај ќумбето завиткана во шал и ги гледаше: „Мајката и најмладото дете да останат тука со мене, а останатите да излезат.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Го праша тогаш Мехмед паша, гледајќи го под око ибн Пајкота: „Ако мислиш да си купиш дете од пазарот за робје, дете да ти слугува и да ти мете низ дуќан, јас дозвола давам. Ти си аза, чело на рисјаните. Само речи.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не рече Тодора дека очекува од попот да биде кодош и да го поткаже Петрета на светите отци во манастирот Свети Ѓоргија - Горг, па да ѝ го тргнат пред очи тој неранимајко што знае само деца да прави.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јаболкницата од род се свиткала. Барем едно јаболче, мила на баба - ја кани, како дете да кани.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Што е мунасип, ќе платам, зашто јас пак имам волови и стока, ама со луѓе сум слаб; ми требаат два-тројца орачи, толку говедари, а може и некоја жена со поголеми деца да ги бркаат кравите по ливадите и гуските по реката – се јави и Мамут-бег од Оризари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кадијата лично командува да се фатат децата да се одделат од старците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа никој не може да го предизвика или да го забрза. Мораме да почекаме децата да пораснат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но и тоа беше достаточно за да се почувствуваат тие родители Грци, оти преку Дима секој од нив добиваше по цела лира на месец што го пуштил своето дете да учи „вистинска наука".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе оставе некоа живина, не ќе можа децата да си и исчиста.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Белки ќе те израдуа, сполај му, со некоа рожба и ти во векот да се замешаш, и деца да одгледаш, и свадби да направиш, и внучиња да подржиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овој и ваков Бино, со два класа гимназија, многу добро си ја бркаше даскалската работа: да ги научи децата да пишуваат, да читаат и псалат во црквата, но загрижен за својата материјална положба сосема малку работеше на националното подигнување на народот па и тоа што го правеше, го правеше во насока што му ја укажуваа егзархиските луѓе, т. е. кон Б'лгарштината.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се случуваше некое од овие деца да замине на летување во некое летувалиште на Црвениот крст, а зад тоа стоеше секогаш Мајка, дискретно криејќи ја својата добрина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сакаше некое од децата да го оживее Татковиот ракопис.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Учителот Стамен заедно со болничарите што беа дојдени од градот, во училиштето гаснеа вар во буриња, и кога ќе остинеше варта ги тераа децата да се капат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Писокот им е грозен, како деца да се колат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се случи, кај ова дете да биде најсилно изразен Татковиот ген на заминувањето, на дефинитивното остварување на проектот да се стигне како и јагулите до бреговите на Америка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Пази! Засега детево да не знае што носи во самарчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
– „Шоана, али навистина е ова, али на соне; види сега и децана да ме познават и на име да ме викаат, чудна оваа работа ќе биде; ај да видиме Господ што ќе каже“, си велел сам во себе и влегол у човекот дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Убаво, многу убаво изгледаа, особено кога зајдуваше сонцето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Еве во што била работата. Мајка Евгенија ѝ рекла на Маријанти дека не смее од децата да прави војници, дека не смее да држи таков ред каков што воведе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Почнаа прво грчките деца да поставуваат скечови, а потоа и ние.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога ги остави работите со кои беше накитен, им рече на децата да се тргнат. – Ќе ви кажам нешто, - присторе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Попусто кутри татко ги молел барем само чевлињата за детето да му ги дадат, дека јас цела година ги чекам тие чевлиња.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ако е така, си помислив во тој момент, ако е така како што вели татко ми, тогаш не ќе можам ни на моите деца да им раскажувам поинакви приказни.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Време е и на малите деца да им се покаже дека рицарот се мери по оптегнатата стрела и по секавичното слекување на волнени оклопи.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Тоа августовско утро во Прага чистачите на улиците среќни и весели си посакаа нешто убаво за себе и за своите најмили: едни посакаа да има повеќе пари за пиво, други посакаа пивото да биде студено, трети посакаа децата да им летуваат на Јадран.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Сега баш не е време за тоа, оди сегашнава задача ми е итно да стигнам до селата и градовите и на децата да им ги расподелам играчкиве.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Издржаа на жештинава. Се плашев некое дете да не ми припадне. Облечени во носии.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Може ли само дете да си игра? Може, се разбира.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
За сѐ сака децата да ја прашуваат нејзе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кажи, по француски, како се вели:Пушти нѐ, господине, до Брезница колку децата да си ги видиме.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Му идеше како дете да се расплаче, но се плашеше да не би со тоа да предизвика некоја незгода и за братучедот Србина.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ќе чекаме да ни текне што ќе правиме та децава да си одат дома.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И, ако имаме среќа нашето дете да стане нуклеарен инженер, во што ќе вложиме сѐ што можеме и имаме, не прашувајќи се дека тогаш тоа наше дете ништо друго не ќе сака повеќе одошто да му се даде можност да ја стави во погон нуклеарната сила чии тајни ги владее, ако ништо друго да проектира и изгради нуклеарна централа!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дончо, исто така заради долгата и голема прошетка по синорот на Острово, засвирка низ носот во леглото крај баба си, додека таа, Митра, долго не можеше да ги напади зборовите на Чана од својата глава дека сака уште некое дете да истисне од својата голема снага.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Уште неколку дена и таа ќе оди на школо а тебе не ќе те пуштаат со неа и со другите деца да седиш.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Исплука и понавредливи зборови, дека не е достојна ни баба да се нарекува кога дозволува едно седмогодишно дете да ѝ бега од пред очи и знае ли таа дека Острово не за џабе го викаат Острово оти навистина е остров како оној на кој Доне бил сургун, од едната стран Е гулемта река Вардар, а од другата Во гиризут уд кој црпиме вода за пиперките и думатте, вели чиниш плитка вода, ама ако ти го покрива лицето легната исто како да си паднала во најдлабока и Аш, пркнува животот уд теп!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Јас го поткревам детето да му го чујам дишењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Глупоста на возрасните не може ниедно дете да ја измисли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе одам и ќе го крадам, велам, било пишано и своето дете да го крадам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе, си велам, зар и моето дете да не сака да ме види? Наполно се отуѓило.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се плашеа нивното дете да не се најде под копитата на неговиот буен, преубав бел коњ.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
За секое дрво по едно дете да доведете! Илјадници дрвја, илјадници деца!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)