дишење (имн.) - бев (гл.)

Беше уморен до мачнина. Конфузно потскокнуваше неговото срце, вечното стоење во задушливо-мрачната соба беше преголем напор, предолго да се дава вештачко дишење беше злостор над самиот себе.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Според ритамот на дишењето беше јасно дека таа повторно тоне во сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговото дишење беше шушкаво и несносно.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)