дланка (имн.) - врз (предл.)

Жената, со топли дланки врз распупените дојки, шепоти благослов за неговото неизвесно патешествие во царството на чкрапјите, влакнестите пајаци, лукавите аждери.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тогаш келнерката се врати и се налакти на шанкот пред двајцата другари плеснувајќи ги двете дланки врз шанкот пред себеси.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Петре го зеде шејот на левата дланка, со десната го откри на сите четири страни и на неговата дланка врз црната басма, ние децата што бевме тука собран, видовме нешто ем знајно ем дотогаш невидено: беше костенливо сјајно, со крвчиња во сребро на краиштата на трите краци и со сребрено столче на долниот крај да можеш да го пуштиш и легнат и простум да стои.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ги стави дланките врз лицето, поседе малку така, додека јас и Бреза стоевме без збор крај неа, потоа стана, нѐ прегрна толку силно што ми се чинеше дека коските ќе ни ги искриши и рече: - Простете ми, толку ме избезумивте што не знаев што зборувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Наставникот ја спушти дланката врз неговото десно рамо: - „Влатко. Седни Влатко!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)