Еднаш, откако ми се пожали колку е осамена, се послужи и со онаа веројатно од порано стокмена додавка дека тишината во нејзината соба многу се зголемила откако престанала да ми го слуша дишењето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Навистина се трудам да сфатам што требаше да значи информацијата за службениот пат а посебно чудната додавка дека со Вртанов заминал и Шефот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Се разбира, неговите зборови беа порозови но притоа и погорчливи од овие што јас ги употребив, но мислата верно ја пренесувам, со малата додавка дека своето размислување Боге од Бањи го проследи и со неколку насмевнувања во кои за жал изостана присуството на птици.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Обидувајќи се да ги изгладам лошите размисли го свртив разговорот на сандакот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)