дрво (имн.) - наоколу (прил.)

Сите ѕвезди слегле од небото и се разлетале наоколу, низ паркот. Дури и ѕвездата Деница.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ги ископачуваа трњето и капините, го сметуваа подот на црквата, ги варосуваа дрвјата наоколу, ги изрибуваа и ги поправаа коритата, а приквечер, пред зајдисонце, се распрснуваа во шумата и додека оттаму се слушаше само нивното Ихиии, свирачот продолжуваше да седи на каменот и да свири на к’рнетата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од тоа, или пак од некаков страв, што се пораѓаше во тоа, како да беа скаменети и сите дрвја наоколу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дека со Игбал летаме над Градскиот парк, ноќе, но не на килим, туку на велосипед, и дека под нас тече Вардар целиот осветлен, како наместо вода да тече сребро меѓу неговите два брега, а во грмушките и меѓу дрвјата наоколу летаат, наместо светулки, ѕвезди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)