дувало (имн.) - и (сврз.)

Ти налутен, го фрли термометарот во дувалото, при што тој експлодира како бомба, направи цеп во дувалото и започна да излегува лава, да разлетуваат светли парчиња на сите страни како огномет; парчињата паѓаа и на тебе, но ти обземен од радоста, ништо не чувствуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И де ќе се појави во навалицата, де ќе ја снема во витлите, во дувалата и пак да ја исфрла на суво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По некој ден пристигнаа стручњаци се искачија кај дувалото и зафатија со инструментите да ги мерат гасовите, отровноста, чадот, брзината, температурата, вибрациите...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)