дунѓер (имн.) - многу (прил.)

Се скамениле градителите. Побелуваат од јад и погледнуваат во најстариот, знае тој дунѓер многу - ѕидал и за Арапите и за Кинезите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)