душа (имн.) - испушти (гл.)

Дедо ми долу, во нашето село душа испуштил во поморијата - баба ми, мачна душа, куртулила - се искачила да ни каже за сè што сториле туѓите војски... и татко ми бил сосечен таму на Б е л а с и ц а.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Потраја тоа до две-три години. Меѓувреме, Петреица душа испушти.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Најпосле победи патриотизмот и тој со голема тага на душата испушти една воздишка и рече: „Добро.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Душа испушти, но збор не испушти каде се комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како ли се раздели, како ли душа испушти.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Води ме кај твојот војвода да му се предада", — и му ја подаде големата рака на Шаќира.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)