жад (имн.) - што (зам.)

Можеше да се закикоти, или да воздивне или да ги наведне очите, но ништо од тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Му завидував на висулчето од жад што се клатеше меѓу нејзините гради и тоа ѝ го реков.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бавно ми упати еден долг поглед, како да решава нешто, а потоа си дозволи себеси да поцрвени, вратот ѝ се облеа со лилјакови печати.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)