жена (имн.) - без (предл.)

Се прашуваше неодредено дали во укинатото минато било нормално да се лежи вака в кревет, во свежината на летната вечер, маж и жена без облека врз себе, да водат љубов кога ќе посакаат, да разговараат за што сакаат, без да чувствуваат никаков порив да станат, едноставно да лежат и да ги слушаат спокојните надворешни звуци.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ама ниедна жена без каленица вино не дојде.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Останаа деца без татковци, мајки без синови, жени без домаќини.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А ,жената без машка рака, не може ни од дожд, ни од сонце да се брани", велеше мајка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ама, како? — Така, вели, овдека нема жена без два факултета.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АНГЕЛЕ: Не сакам. Маж без пари, жена без цицки и ракија без мезе не оди.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Немој, ќе ме исплашиш. Си ме видел - и што?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се бесеше и докажуваше невозможности: месечината е глава со очи и уста на некој господ, во големите реки живеат луѓе со жабри, мраморната жена без нос што некој ја ископал зад гробиштата на Кукулино еднаш ќе оживее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Жената без маж не е света Варвара пред која се паѓа на коленици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Вдовец си, знаеш што сакам, рекла Фиданка Кукникова и пркосно и потсмешливо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Или жените без маж треба да лежат под студена плоча.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Секогаш кога Сандре Самарија ќе зинеше се закануваше дека ќе се обеси ако не е прав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпосле, и овде постоеше Одбор, го викаа Одборот на Егејците, ама овој Одбор не беше власт како оној во Гаково, туку колку да ги собира Егејците околу себе и да помага преку вистинската власт со социјална помош за старите, жените без мажи и за децата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Танаско како одвај да ја протурка својата снага низ вратата, покриен со дебел слој снег што го истресе внатре во одајката, влезе со грбот а не со очите, оти гласот и очите го водеа гостинот Бујрум у нашта кујќа, место коуку милуваш, уште тоуку може да собере! и ѝ се обраќа на својата жена без да се заврте, сега тресејќи го снегот од гостинот Пено мори, устрау да те удри, пули кој гостин ти носам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Останаа деца без татковци, мајки без синови, жени без домаќини.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)