живот (имн.) - има (гл.)

Погледни ме, Дики! Гледаш херој!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ретко кој во животот има шанса да види и запознае ваков херој како мене!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На сето тоа јас си велам: Не сум знаел дека животот има вакви визби.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Иако и овој посмртниот живот има свои јамки кои се обратни од јамките во животот на живите.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Знаев јас дека животот има смисла, умно се досетувам ни сам не знам поради што и сакам оваа мисла да ја запаметам за да ја запишам во белешките за моето животно дело.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Со неа животот имаше цел и убавина, животот замислен без неа значеше тажен живот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Освен во времето на војната, додека го служеше воениот рок, кога годишните времиња и сиот ред на нештата преминаа во безредие, животот имаше определена шема, исто како и времето, годишните времиња беа јасно одвоени како посебни паноа на ѕидни слики, свежите и нежни денови на есента им претходеа на влажните и ветровити денови на зимата; освежителните денови на пролетта ги пресретнуваа запурничавите и неподносливи денови на летото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И натаму во животот имав такви ситуации во кои се убедував дека власта ја интересира само едно исто прашање: кој е автор на текстовите кои нејзе не ѝ се допаѓаат, и кој е тој што се осмелил.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Говореше дека неколкупати во животот имал прилика да му се укаже силна светлина, и дека не можел да сфати како никој околу него не може да ја види; таа светлина, велеше, во неговите сетила побудувала и некаква раскошна музика.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Му реков: „Имај на ум, се случува и тоа, а и мене ми се има случено, дури кога ќе згрешиш да сфатиш дека животот има задолжено специјални избраници и помеѓу луѓето за кои сметаш дека посебно те ценат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира, животот одвреме навреме ќе им одреди на овие свои избраници кога да го изведат казнувањето и со какви средства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нивна задача е да спроведуваат некои важни упатства и да ги штитат интересите на нарачателот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа, по правило, секогаш тој го избира вистинскиот момент.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти, иако си мала, многу добро се сеќаваш каков убав живот имавте, како сложно и среќно си живееја мајка ти и татко ти.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Игра со очи. Историја на еден живот“ е насловот на книгата во која нобеловецот Канети пишува дека човек треба да биде свесен дека во животот има недостижни нешта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Што би рекла мајка ми - „Во животот има и навика и одвика“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Драги Клиневич, јас сосем сум согласен со вас и залудно вие... се впуштавте во такви подробности“, рече Тарасевич и продолжи, „Во животот има толку страдања, толку маки и толку малку одмазда... јас посакав накрај да се смирам и колку што гледам, се надевам одовде сé да извлечам...“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Деденце, деденце, ме слушате ли?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Капетанот за првпат во својот живот имаше сила само да процеди два збора:Имало Господ!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во животот имаше едно правило: почитувај ги и восхитувај им се на делата од претпоставените.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Додека Климент Камилски чекореше крај кутиите на букинистите, упатувајќи се кон местата каде што во младоста најчесто запирал и купувал книги, помислуваше и си се уверуваше со сопственото искуство дека во животот има две работи кои можат силно да влијаат на промената на човекот: големата љубов и читањето на големите книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За да биде уште поуверлив, Камилски по обичај своето тврдење го зајакнуваше со мислата на голем поет или филозоф.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
IV Татко во младоста имаше многу пријатели и малку книги. Но при крајот на животот имаше многу книги и малку пријатели.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И уште нешто: касметот, колку и да е сложен, често неразбирлив, неочекуван, во животот има само еден разбирлив момент, а тоа е дека човекот нема да дознае никогаш кој е!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неговиот ранч се состоеше од мала двособна куќа опкружена со грмушки, лоцирана во најосамениот дел на овчарскиот предел.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Баронот во својот живот има должност и функција да обезбедува работа за работниците, а престојувалиште и засолниште за трубадурите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
За некои од овие луѓе животот има жудлив вкус.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сите имаме тага, сите во животот имаме и радост.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Такво нешто ретко во животот имав можност да видам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во животот има две алтернации Она што го одбираш и она што го одбиваш Сакаш чини метонимии или алитерации Двојно губиш одошто добиваш И да се во право твоите аргументации
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Со Матеј отидовме вчера во Маврово, ти толкав дел од животот имаше заѕидано во викендичката.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Нормално, боли смртта на блиските, но, сепак, треба да бидеме реални дека и животот има свој почеток и крај, па добро е ако тоа биде во подоцнежни години.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Голема желба во животот имам на струшки вечери поет да бидам на езеро ладно пиво да пијам на струшки ручкови у фаца да им ждригам Не, јас неможам во Скопје да седам неможам шмизли и шминкери да гледам запалив кола во Струга ја летнав да одморам душа од џунглата штетна Облеков шорц на плажа отидов Гавазова Сузе на кајче ја видов решив да пријдам го скршив мразот и видов паун тетовиран на газот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Одаите полагаат испити по живот Имаат очи со темни зеници во сливот.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Во животот има три работи од кои најмногу страдаш: Колку повеќе сакаш да му се приближиш на Господа тој толку повеќе се одалечува од тебе; Колку повеќе ја запознаваш жената, сè помалку ја знаеш - и замолча.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во нејзиниот живот имаше повеќе празнини и денови на осама.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дува во шепата, а откако го издувува чекласот, со растреперени прсти го чисти глотежот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сливите веќе беа зрели.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- До стрништето? А што си барала таму, те прашувам јас тебе?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И животот има срце, ама малкумина можат да го наслушнат. Којзнае што ни подготвува сега!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Бидејќи и во животот има повеќе патишта до иста работа, најпознатите стручњаци за огласување развиле неколку интересни постапки за доаѓање до ваква идеја.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предлогот мора да биде јасен, таков каков што конкуренцијата не нуди или не може да понуди, и мора да биде силен (доволно атрактивен и важен за потрошувачот).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Major selling idea“ (главната продажна идеја) така стана клучниот камен при конципирањето на мозаикот на огласната стратегија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секој ден треба да е трагање по емоции и убави чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Животов има смисла кога после голема трагедија ќе го дочекам изгрејсонцето, а зад небесниот хоризонт спонтано ќе се појави надежта и без процедурални забелешки после ужасно лоша ноќ може да започне нов ден.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таквиот живот имаше свои предности. Нацртан како дете, З не старееше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Мрачно е пак, повторно ѕидот уши има, лево песна тече за почеток нов низ живот, горе веќе нов живот има, а овде долу плачта повторно свое лице повторува.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
И вториот: Веќе два пати за мене животот има завршено: еднаш, во 1945 година кога татко ми повеќе не можеше да ми овозможи да продолжам да учам така што морав да ѝ се вратам на земјоделската работа којашто не успеав ни да ја засакам ниту пак на неа да се навикнам и, вториот пат, кога почина жена ми оставајќи ме како чкор в планина по кого што никој жив не ќе се наведне да го земе за макар каква употреба ама јас и сам си го имам кабаетот зашто немав пари да му го платам лекот за да си ја излечам женат на Војаната, душманиот на мојот татко заедно со оној Трајка Казиовски од Ливаѓе и сега и мои душмани.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Тоа се луѓе - еснафи. Јас цел живот имам работено во трговијата, по дуќани, добро ги познавам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
За прв пат во животот имав можност да бидам примерна ученичка.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Доказ ми беше тоа што мајка ми само еднаш во нејзиниот живот имаше отидено во Лос Анџелес, службено пред две години на доделувањето на Оскарот, но затоа пак, секоја година по еднаш одеше во Париз.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така, опсесија ми стана тој град и тој Дизниленд во него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)