Салото под елекот закитен со тежок сребрен синџир му се бранувало од задоволство додека ја гледал толпата обземена од тапа љубопитност, пред секакво чудо и сите што му биле и што ветувале дека ќе му станат купувачи на басма, шајак и јамболии можеле да се восхитуваат и да му се чудат - коњот пиел вино од поило и по команда се исправил на задните нозе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Собо моја собичке!“, бев подготвен да извикам од задоволство додека зад себе ја затворав вратата на мојата служ бена просторија.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)