Од што се плашеле? Бездруго од платеници на суробрадиот Али-бег што не признавал друго воденичарско господарство освен своето: па дури и на оние благолики Турци, наргиличари со среќна насмевка на алахови почитатели што не ја одобрувале неговата алчност, бегот можел да им се одмазди на некој начин; во својот долап со изрезбани арабески во дабово дрво имал пергамент за дедовски и татковски и свои заслуги во кој, со милосливост на султанот Махмуд Втори, се барало од граѓанските и воените власти да му бидат секогаш при рака, не додавајќи ги кон сето тоа легендите за неговите браќа што се истакнале во ликвидирањето на побеснетите јаничари и крџалии и пријателството што го врзувало со секакви мутеселими, кадии, кајмаками, шејови, заслужни бегови; се знаело дека во еден спор и самиот валија, државник и поет и исто толку почитатели на поетите Зати, Фузули, Наби, Вејси, набожно ги допрел со набожниот султански ферман градите, усните и челото и го прогласил неговиот стопан за доживотен праведник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Истражувале како да се сочуваат, да останат толку колку што останале живи и пак, без караници, умно наслушнувајќи се еден со друг, се поделиле: едните мислеле дека е побезопасно да се патува дење, другите верувале дека ноќе не ќе сретнат никого дури ни на царски друм.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Лакхдар беше и остана дипломатот кој одеше по граничната линија меѓу животот и смртта на многу од 217-те народи.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тогаш, Трим Тоска, со возвишен глас, рече: - А сега, почитувани другари, посебно ви го претставувам и Јагулчета Дримски, човекот од збор и доверба, прекален борец во битките со окупаторот, но и во битките за изградбата, со големи заслуги во ликвидирањето на класниот непријател.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ревносните воени хроничари бележат со сигурност дека Лакхдар, претходејќи им на сините шлемови, со сигурност има заслуги во спасувањето на животите и домовите на милиони луѓе во светот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
За време на овој престој на Христов во Македонија, на Универзитетот ”Кирил и Методиј” во Скопје му беше доделена титулата ”Почесен доктор” (Honoris causa) по филолошки науки за неговите истакнати големи и трајни заслуги во континуираното и високо уметничко афирмирање на македонската тема во американската литература во ХХ-иот век.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)