- Зајак со шапка, - рече. - И елен со чизма.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
6. ОД ПУСТИОТ СТРАВ ЗАЈАКОТ СО ОТВОРЕНИ ОЧИ СПИЕ - тоа денес би му прилегало и на човекот.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
И еве што излезе - вистински зајак со уши, нозе и опавче. И голема шапка на главата.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Чекав да видам што ќе стори - ќе го спобрка ли зајакот со шапка на главата и дали тој зајак ќе почне да бега.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)