Сам излезе пред гостите и со два три збора им пожела добродошлица и успех во работата, па му даде збор на Лозанчев како претставител на Централниот Комитет од Солун.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Сега ќе разбериме ќе има ли некоја помош од Бугарија или ќе се прибираме сите внатре.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Или, оди кај четниците, барај нешто за јадење ако си гладен! — му рече тој на момчето повеќе да го отстрани од нив, отколку што мислеше за неговиот умор и глад.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во текот на петдневната дискусија се изредија говорници „за" и „против" општо востание, дури најпосле Даме со неколку збора не ја прекина расправијата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Со два збора им кажаа дека ги бара Ѓорче, кој иде во помош со педесетина четници и осум товари џебане.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Овие зборови им дојдоа како мевлем на рана на членовите на штабот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ден на детските права Ги повикувам сите микрофони и телевизиски камери со нив, на спикерите збор им давам да објават дека овој ден е ден на детските права.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Обично војните во јазиците, војните на прочистување на јазиците, ослободувањето од туѓите зборови им претходеле, или биле последица на војните меѓу луѓето, народите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Вашите зборови им се потребни само на оние што имаат мошне висока диоптрија на сите сетила!
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Зборовите им значат поинаку од што звучат.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Се разбира, станува збор за дела на даровити автори на кои зборовите им се поклонуваат и подредуваат по законитостите на книжевната убавина.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Навлегувајќи во душите, видов дека има души затворени како цвет: благ збор им е потребен како ветре за да ги отвори; има души што 'рѓаат како железо: оган им е потребен за да се свитат и засветат; има души што како зафрлен чун на вода се брецаат: малку помош им треба за да си ја најдат насоката; има души што чмајат како семе во сува земја: влага и топлина им треба да про'ртат...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Некои одеа првин кај мртовецот, му изразуваа сочувство на Танаил и ѝ палеа свеќа на мајка му; ѝ ставаа овоштие, локум и босилок на ковчегот, поседуваа крај неа и издишувајќи од жал, подречуваа нешто за кутрата старичка како се мачела како вдовица да го гледа и одрасне Танаила; и сега кога треба да проживее во полна куќа луѓе, таа си умира, си оди од овој свет; подречуваа нешто и за нејзината кротка, блага душа која на сите во селото, и роднинина и нероднина, само убави зборови им велеше, и која ни на живинче не му свикала, лош збор не му рекла; ќе сронеа по некоја солза, ќе поплачеа, и ќе си заминеа дома; ќе се измиеја на чешмата средсело или езерото, ќе го соблечеа црното руво, ќе облечеа други алишта, и одеа кај Китан на свадбата, на веселбата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Друга светлина во него влегува и поинаква боја и смисла на буквите и зборовите им дава.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Порази и победи со години славеле. Се шетале, се мердале, време не губеле.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Секој збор им бил ко боцкав трн. Без заби се апеле, без раце се давеле...
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Нешто зборуваат, ама зборот им се губи, им се расипува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стрелале и го прашувале дали сѐ уште сака да има деца, а тој, антав воин, со тешки зборови им одговорил дека ништо веќе не сака, дека е од нивна пушка крвав над коленици, жив за борба но без машкост за татковски соништа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Така почнала невидена војна помеѓу куп стрелци и еден гневен осаменик.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Секој втор збор им е пцовка што значи...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А тој полека, со смирени зборови им рече: - Детето има парализа...
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Не оти другите не ми се верни, ами некако зборовите им се побрзи од мислата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
не се тетерават, не се залетуваат нагло напред, ниту нагло застануваат; избегнуваат секое ризично одење прилагодувајќи му се на патот; не скокаат преку бразди и дупки, туку ги заобиколуваат; кога зборуваат - зборуваат, кратко, полека, одмерено, сакаат секој збор да им биде на место; задоволство е да ги слушаш: секој збор им е нагласен и се спојува во убав ритам, музика;
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)