„Дека хула бесчесна врз зборовите си фрлал и дека за тебе гласовите поважни од зборот се?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Како што дојде тивко и ненаметливо, така тивко и без збор си отиде жената.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По тие зборови си ги спрегнале коњите и си заминале на пазар.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И нема да дозволам, еве, на зборот си стојам, смртник да пречи од сега“.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)