збор (имн.) - или (сврз.)

Израз на знакот на писмото е физичката супстанција со чија помош се реализира визуелната репрезентација на знакот, без оглед дали станува збор за цртеж, геометриски знак или сложена фигура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во ваквите системи, поимите не ја играат улогата на сигнатуми на знаците на писмото, туку таа улога ја преземаат конкретни зборови со конкретна фонетска вредност или дури и јазички единици од пониско ниво, какви што се одделните слогови и/или звуци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Содржина на знакот на писмото претставува сето она што го изразува таквиот симбол на писмото, без оглед дали станува збор за определен поим, идеја, број, збор или единечен звук.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во случајот со фонографските системи на писмо, познавањето на системот на писмо претпо­ставува претходно познавање на врската меѓу знакот на писмото и конкретниот збор или фонетски сегмент од пониско ниво, слог или звук, во конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ал Недим вели дека „ми раскажа еден човек, во чија вистинитост не се сомневам, дека еден од царевите на планината Кабк (Кавказ) го имал пратено кај царот на Русите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој тврдеше дека тие имаат писмо, што го изрежуваат на дрво и дури ми покажа парче бело дрво со прикажани, не знам, дали зборови или одделни букви“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А продажбите најмногу ги правев преку Цариград, оти таму имав и свои луѓе што ме спомагаа со збор или со дело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дали е тоа грижа, вистинска грижа за делото, за работата за која би станувало збор или, просто, суета? Да, суета!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од каде да почнат со толкувањето. Дали во почетокот беше Зборот или почетокот е крајот, а крајот е почетокот?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Еднаш животот се живее но се умира често од пресилен збор или само така од несреќи разни или од цврста режимска рака.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Пискулиев, кога зборува со него, и на несакана си го поснижува гласот, го прави уште посладок, ги избира зборовите како невеста, божем се плаши да не со некој збор или со непредвиден извив на гласот - да го возбуди * Еј, арамии бреј, иде агата! стариот, па да блесне тој како остра сабја.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Многу е полесно да се преведе еден текст напишан на секојдневен јазик, бидијќи на секој збор или израз од едниот јазик, обично може да му се најде соодветниот (со слично значење) во другиот јазик.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
А и на Камилски кој си го носеше од поодамна својот недолечен чир. ѝ олесна и на Мајка, кога се смири куќата од секојдневните расправии на двајцата пријатели, понекогаш дури и остри, кога не успеваа да ја најдат рамнотежата на двата различни јазици, во некој збор или во некоја идеја.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа не е проста игра на зборови или барање влакно во јајце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Грасиан, Тезауро и Кирхер постојано ги препорачуваат амблемите и симболите со зборови или без нив.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И ела, Аргир или некој друг од тајфата да му префрли нешто со збор или поглед.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Исчезнување на зборот или заминувањето на сонот од тремот на песната. *
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Сѐ што треба да знаеш е само еден збор или буква една, а потем читањето на непознатото неможно не е.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А станува збор за почитуваните јунаци од приказните со кои не заспиваа во мирните детски ноќи нашите мајки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Напати помислував, веројатно за да се оправдам себеси, дека се случувало нешто слично и со судбината на јунаците од нашите детски соништа, кои без претходно најавена причина, само заради неконтролирано изречен збор или грешно срочен одговор, ја губеле силата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На почетокот од септември десната нога на мајка ја зафати гангрена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во нејзината беспомошност ја препознавав беспомошноста на моето детство и мојата младост, и секој мој непријателски збор или постапка кон тоа суштество кое бавно умираше немаше да биде одмазда, туку изживување врз себе, врз мојот спомен за девојчето, за девојката и за младата жена која бев некогаш.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега кога ова ви го соопштувам, мртвиот тој и мртвиот јас во еден мртов агол па небото, молкум спориме дали зборовите или самољубието беа причина за нашата смрт која нѐ засолни во овој мртов агол.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И ако ме намразите поради зборовите или поради делата мои, јас нема да починам и повторно ќе ви зборувам и повторно ќе работам и единствено во срцата ваши, а не надвор од нив, ќе ја барам повторно љубовта кон мене, ќе ја барам со секој здив на моето битие, оти не постои друга награда на овој свет за оној што вистински љуби освен возвратената љубов.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А сега нека ги погледнеме одблиску сродните прашања за тоа како описот што го употребуваме за карактеризирање на некој реален објект ,како на пример збор или број или слика, ја нијансира нашата идеја за сложеноста на тој објект.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Арсо задишено стои пред него и му го допира пругастиот ракав од пижамата, и чувствува како му се движат усните, бргу и грчевито, и не е во состојба да разбере дали ги слуша сопствените зборови или сето тоа станува само во неговите мисли.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По дома муабет за дечко беше строго забранет и немаше таква категорија на роднина додека не се даде збор или свршувачка, ама затоа постоеја другари, блиски, блиски... па кога ќе раскинеш, оп - нов другар, уште поблизок, ама овој е најдобар по физика и, всушност, ти прави чест што секој ден одвојува време да ти потпомага во градивото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пријателите доаѓаа да ја тешат и да направат муабет од збор или два ама, сите имаа семејства свои и „толку се може“, зборуваа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во исто време, без збор или разменет поглед, тргнаа кон вратата за да ја напуштат зградата којашто во комунизмот беше дом на армијата, а сега беше пренамената во Куќа на братствотo на патриотската гарда.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кажани ли беа оние зборови или не? Да или не?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Надењка нестрпливо, тажно, со прониклив поглед ми се загледува во лицето, одговара без врска, очекува јас да почнам прв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дали е во зборовите или меѓу нив?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Би требало убаво да видиме дали народот во дијалектите има посреќни зборови или изрази, кои би служеле крај старите! ја продолжи Татко својата мисла.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски стравуваше од опасните османскотурски зборови или турцизми во македонскиот јазик, а Татко остануваше потолерантен кон нивното присуство во мајчиниот албански јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Побрза, пред таа да одговори со збор или со солзи: „Сеедно.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Плуралитетот не се прикажува така што се собираат одредени зборови или делови од зборови од различни јазици.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И тогаш бев убеден, и повеќе од тоа, дека најубавите зборови или, ако сакате, стихови за љубовта, се разбира, нема да бидат напишани од нас луѓето.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Благодариме!... и натаму ќе те пресретнуваат познатите зборови или ехото на истргнатото ...најважна е неизвесноста вели тато пази ја светлината на првата страница колку бавен ни се чини и долг почеток на нејзниот од но книгата веќе ја отворивме и ти патуваш сине излези од бањата не свлекувај ги тревожно измокрените гаќички туку појди по блесокот прескокни ја корицата- ограда остави ја оваа страна мене домот мртвите сестри и браќа онаму е поезијата ќорлестото маче со рахитични предни нозе ќе биде твојот водич токму тоа мачето кенгур ќе те изведе низ светот на прекршените огледала и зборот осамен што толку патетично ти звучи сега таму ќе биде највистинското задоволство ќе му припаѓа само на твојот сон ќе се гнезди само во твојот занес трагај... тигарот или полезноста на проекцијата на законите на џунглата врз собната атмосфера ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Нели, изморениот обично седнува. Несреќниот плаче.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно трагам по некој збор или сеќавање за некој негов гест кој понудува еден вид утеха, или барем мало олеснување покрај разговорите во „Изгрев“ и неговите ламентирања седнат врз исклештениот тигар.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Васј, не симнувај ме од среќата“, молеше тој, а јас, збунета од неговите зборови или од неговата чудна неприсутност, ги расчеречував очите, гледав околу него, се напнував да го видам она што тој можеби навистина го гледа, а таму ништо освен ништото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Затоа што кога еден збор или подолг лингвистички низ (string) - што можеме да го наречеме текст - е напишан, тој продолжува да постои независно од неговото изрекување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа е сѐ што останало од некогаш големото царство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но каде да го лоцираме овој концепт? Не, според Сосир, во пишаното.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ги начулувам ушите и по секоја цена сакам да слушнам звук од мотор на автомобил, човечки збор или цивкање на стаорци од канализација.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Семоќниот машки Бог создава и контролира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Феудалните јазици не даваат зборови или знаци што го поттикнуваат, толерираат или барем спомнуваат поимот еволуција во животот на земјата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)