звук (имн.) - има (гл.)

Да го оставиме настрана фактот (што од оваа гледна точка е малку битен) дека Хичкок мошне јасно и начелно се изјаснил против поставувањето на големите книжевни дела на филмски екран затоа што работата со слики и со звук има сосем друга природа од работата со зборови, но оваа мисла не се чини сосем неточна.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некаде пред нас, во маглата, се чу неговата сирена: во нејзиниот звук имаше нешто магнетно, виолетово, ужасно привлечно; од длабочините на звукот потреперуваше дијафрагмата и нам ни се лошеше; веќе како да испловувавме кон разбранетата шир.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Звукот има значење само за Павлов!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)