здив (имн.) - ги (зам.)

Со еден длабок земен здив ги изгасна свеќите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Оти кога ќе посакаат да се засили ветрот за да успеат да се симнат до земја, тогаш пак неговиот силен здив ги разбркува златниците наоколу, подалеку од нивниот досег.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таквиот здив ги придвижува и дисковите во Anemic-cinema, како што е вообичаено, со полуиронична и полузаговорничка алузија, помеѓу “игривоста” и “духовноста”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)