здив (имн.) - ми (зам.)

Ти ли си ми сега таа слатка болка што здивот ми го одзема кога ќе се насмеам?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Како, бе, така!? - Па, пак пробав да се самоубијам. Сега сум на психијатрија. Здивот ми застана. Ми се слоши.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Здивот ми се скуси. Треперив. Можев и да се обесвестам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)