здив (имн.) - ѝ (зам.)

Зимата ја насади својата бела капа на врвот на Водно, а студениот здив ѝ допираше до дојденците во недоправената зграда на крајот од градот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во автобусот туѓиот здив ѝ го загрева тилот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)