Земјата ни е посна и песоклива. Не ќе има што да се меле. Камења камен не дробат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ораме со рало но земјата ни златна колку е богата!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
- Добро, рекла игуменијата. - Сепак, четириесет и кусур воденици се многу.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Да не беа пристаништата, морињата, а рака на срце - и компасот, сѐ уште ќе се занесувавме дека земјата ни е рамна како тепсија, и дека никакви непознати земји и народи не постојат од другата страна на нашава планета.”
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)