Се разделивме. Повеќе никогаш не се видовме. Бев импресиониран од неочекуваниот настан.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со чувство на вина што не се простува, ноќта се распаѓала на резенки и претставувала уште само сенка на ридови и на ритчиња, премногу косопасни и соголени од чифлигџии и селски копуци за да минат запрегите низ шума или да се присокријат негде призраците на Самоиловата коњица, или на Крум или на Душан, или на кој и да е војувач на ова парче земја чиј народец го проретчувал кој како ќе стаса, најпосле врз неговата тиква да се струполи и топузот на Бајазитовите потомци, тој топуз да ги потурчува каменот, земјата и човекот со тапија потпишана одлево надесно и да граба од 'ржена слама машки деца - подоцна под сабјата на младите јаничари да дојде понекогаш родниот брат или татко, ни колачот ни закланиот да не знаат дека крвта пролеала своја крв.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Беше тоа настан од некогашната мисија на земјата што повеќе не постоеше и на земјата чиј застапник бев сега.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се соочив со судбината која можеше да се наслути, со судбината на земјата чија пропаст беше најавена.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во земјата престојувале, една до две одбрани делегации, составени најчесто од солидарни партиски истомисленици во светот, од сталинистичките и маоистичките фракции на ултралевите комунистички партии во западните земји чиј фанатизам напати го откриваше реализиран „утопискиот рај” на комунизмот во Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сметаше дека адвокатската професија, за која изучи и се обучи во Цариград, ќе го одржува на дистанца во земјата чиј режим брзо се менуваше, а правните институции не влеваа голема доверба.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)