Време е неверниците да замолкнат оти сакаат на крст да нѐ распнат време е проклетниците да се очистат и свињите што земјата ја гадат
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Идејата како во Албанија, со револуционерен јуриш, да се искорени троверството од сопствениот народ, со забрана на Бог, со забрана на небото за душите, со сите можни облици на душевна тортура, продолжува да биде отелотворена во последниот атеистички музеј на светот, повеќе години откако Советите и неколку други сателитски земји ја увидоа грешката.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Видов- не видов, јас продолжив: - Земјата ја затворивте. Станавте најизолирана држава во Европа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Облакот е голема рана на небото неговата сенка земјата ја притиска мислата на него светот го разјадува.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Земјата ја влажи крик на задоцнета птица легалото што си го бара.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сам се зготви за пат, оти товар немаше, оти уката од небото и земјата ја беше собрал, од таа книга вечно отворена.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ги подринува сенките и сета земја ја капе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На 12 февруари 1945 година, по договорот во Варкиза со помош на Англија, на власт во Грција доаѓа десницата и земјата ја зафаќа граѓанска војна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се врати Андре Декостер во Париз, презадоволен од високиот прием, никогаш не бил примен од претседател на република, макар што во педесетина земји ја пренесувал козјата технологија, но остануваше резервиран од капацитетот на надлежните и потенцијалните козоодгледувачи да ја разберат модерната технологија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Мислам дека и на работа, во бавчите, додека копа, земјата ја натопува со солзи.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Амбасадорите на земјите од социјалистичката заедница, односно Варшавскиот пакт, дејствуваа како едно хомогено тело во кое секој амбасадор без оглед која земја ја претставуваше имаше посебна функција, во согласност со стратегиските цели на заедницата, без оглед на вжештените односи меѓу земјите на лагерот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во Картагина, во која се наоѓаа речиси сите резиденции и амбасади, а на еден рид беше извишена големата резиденција на американската амбасада, дејствуваа амбасадорите и нивните советници како на свет во мало, во кој беа силно изразени и тогашните делби во светот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се гордеат и со спомените што ги остави селското културно-уметничко друштво кое со своите многубројни настапи низ цела Албанија и учеството на разни фестивали во земјата ја ширеше македонската песна и оро.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Земјата ја израмнија и ја изгазија. Местото не се познаваше и изгледаше како долу да нема ништо.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Земјата ја изгазија така вешто што не можеше да се познае дека има здола скривница.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ноќта и нам нѝ се криеше меѓу трендафили под прозорец Земјата ја пишуваме со мала буква И кубиња стоеја заклучени зад ридоите.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Сета земја ја зафатија војници, вели, дури и за пчелите нема место. И полето е со војска и планините се со војска, вели. 142
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)